13. San Pedro de Atacama, Chili

13. San Pedro de Atacama, Chili

===
Goodbye Colonia
===
In de vroege ochtend nam ik afscheid van Colonia del Sacramento, wat ondanks de afgelopen twee dagen gelukkig niet al te zwaar viel. Voor mij een unieke ervaring, dat niet de mènsen maar de locatie mijn verblijf zoveel méér de moeite waard maakte. Zelden sprak ik zò weinig met mensen, even zo zeldzaam dat een geografische locatie zoveel "woorden" met mij wisselde als dat Colonia del Sacramento dat deed.

Erg fijn om jullie reacties te lezen, want ze gaven me het gevoel dat ik het op de juiste manier had verwoord en m'n gevoel over had weten te brengen. Thanks!

===
Argentinië, Buenos Aires: "El Paro"
===
Om mij heen hoorde ik verhalen van/over medereizigers die ergens in Zuid-Amerika vast zaten vanwege weggespoelde wegen door de storm van de afgelopen dagen, of een staking van buschauffeurs.
Inmiddels in de taxi naar het vliegveld in Buenos Aires voor m'n vlucht naar Salta, waande ik me een gelukkig man. Tevreden met m'n uitgestippelde route tot nu toe, die door niks van bovengenoemde gehinderd werd.

Je voelt hem vast al aankomen...

Op het vliegveld was het akelig rustig, en toen ik er over nadacht waren de straten onderweg er naartoe ook aardig leeg. En dat rond 0745 uur...
Heel Argentinië had blijkbaar besloten om op 10 april 2014 massaal te staken. Niet alleen de bestuurders van de bussen, maar ook die van de vliegtuigen staken hun vervelende middelvinger hoog in de lucht. Een dikke "FUCK YOU" voor iedereen die zich met het openbaar vervoer wilde verplaatsen, lekker dan.

"I can book you a flight for tomorrow to Salta". Ja doe mij die dan maar hè, verrekte kut ;)

En zo belandde ik in B.A. in een of ander gaar hostel, zo dicht mogelijk bij het vliegveld om de volgende ochtend weer geld te besparen met transport. De balie-mevrouw gaf aan dat ik geluk had een taxi te hebben gevonden naar haar aftandse etablissement. Ze zouden namelijk slechts rijden tot hun tank (bijna) leeg was. Waarom?

Omdat Buenos Aires! En misschien nog wel meer omdat ook de tankstations hadden besloten te gaan staken... Whahaha, ongelofelijk!

"Buenos Aires, precies zoals ik je had achtergelaten: ruw, hard en ongegeneerd."

En ja, ik quote inderdaad mezelf, omdat... Buenos Aires ;)

===
A "ShitHat" abroad
===
Opgeslokt door ex-onbekende plekken op de Zuid-Amerikaanse bodem, kinderlijke fantasieën, diepe pijnen en intense momenten van rust en geluk, vergat ik jullie deelgenoot te maken van een uniek verhaal.

Ergens in Brazilië liet ik mijn petje achter, onbewust en zeker niet met opzet. Domweg verloren dus. Aangezien ik aan het "sparen" ben voor een knotje op m'n nog onfortuinlijke bol, loop ik veelal rond als een verwarde ananas.

Matthie: Hou je bek.
Rogier, Nick & Rick: Kap met lachen.

Tussen Rio de Janeiro en Mendoza in, kon ik de meer dan treffende gelijkenis in de spiegel steeds wegpraten: "ach, je bent op reis, wat maakt het uit hoe je eruit ziet. Trek je niks aan van je spiegelbeeld joh, over een half jaar heb je een vet kapsel..."
Uiteindelijk zwichtte ik bijna voor het stemmetje dat steeds maar herhaalde dat ik mezelf van een brug de zee in moest gooien. Zodat het eenzame uitgedroogde zee-anemoontje op m'n knar eindelijk het leven kon leiden waar hij recht op had. Dus, na een lange zoektocht door Mendoza vond ik m'n nieuwe petje, omschrijving overbodig, omdat foto's. Terug in Buenos Aires riep Russel bij het eerste aanzicht de miserabele woorden, die me nog steeds pijn doen, verantwoordelijk voor de latere naam van m'n nieuwste aanwinst:

"SHIT HAT!!"

Toegegeven; hij was een beetje te groot en het iets schuin op m'n bol dragen was daar een slappe en on-originele oplossing voor.
Ondanks dat, vond ik de print wel tof en eerlijkheid gebied mij te zeggen dat dit een doorslaggevende factor was bij de dure aankoop. 30€...
Ondanks meerdere pogingen kon ik niemand medestander maken van mijn zienswijze, en werd "Shithat" een item 'an sich'... Als iemand een kater had, zich kut voelde of anderszins door een willekeurige gebeurtenis in een negatieve vibe was gebracht: "think about shithat, and having paid 300 peso for it. Só ugly, too big, pink flowers on it, way too expensive. There is really no end to how shit Shithat is". Altijd was een glimlach op het gezicht van de desbetreffende het gevolg.

Gevoelig als ik ben, wilde ik "Shithat" direct ritueel verbranden, de as erna nog een keer in de fik zetten en een dikke drol draaien op de overblijfselen. Tenslotte een rotje of 20 erin drukken, aansteken en de hele boel opblazen zodat de minuscule deeltjes as elkaar nooit meer zouden kunnen terugvinden.

Máár, in plaats daarvan boden Nicole&Jenny zich aan te ontfermen over "Shithat". Om hem mee te nemen op hun reis, hem avonturen te laten beleven die hij met mij anders niet zou hebben ervaren. Akoord!

Al baalde ik stiekem wel een beetje; ik had al lang niet meer een drol opgeblazen... ;)

Een indrukwekkende lijst van de prestaties/avonturen van Shithat tot nu toe:
- zien van Penguins in Puerto Madryn, Argentinië
- verstoppertje gespeeld
- biertje gevonden voor de gestrande dames tijdens de bus-staking in Neuquen, Argentinië.
- z'n eerste ijsje gegeten

en ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat deze lijst slechts het begin is van zijn epische prestaties :D

===
"For my friends"
===
In m'n vorige blog maakte m'n moeder me op iets attent. Iets wat ik de afgelopen jaren heb opgebouwd en stiekem steeds meer onbewust van werd; de onbegrijpelijke "taal" die m'n vrienden en ik spreken. Deze is voor jullie:

"Het is niet iets van deze tijd, het is iets van ònze tijd. Het staat voor jarenlange vriendschap, begonnen als een "familielid", een jongen die bij me in de straat woonde of vrienden die ik gaandeweg heb gemaakt. M'n èchte vrienden, op 1 volmaakte hand te tellen.
Voor jullie ga ik met liefde, misschien met iets minder plezier, door het vagevuur en terug. Voor de rest bel ik zo snel mogelijk de brandweer.

Ondanks dat deze reis een super ervaring voor me is (geweest); met elkaar zouden we hier fakking onsterfelijk zijn! Samen toveren we iedere plek op aarde om tot een paradijs waarin wij heer en meester zijn. Ik denk terug aan vakanties die we samen hebben gedeeld, van domme zuipvakanties tot de iets meer cultureel beïnvloedde weekendtrips van de afgelopen jaren. Stomme dingen doen zoals alleen wij dat kunnen, ergeren aan elkaars super irritante kenmerkende karaktertrekken, wetende dat we van elkaar houden om precies dezelfde redenen!

Ik weet dat ik het laatste jaar zeker niet met m'n blije bakkus aan jullie muur hing met de triomfantelijke tekst "beste vriend van het jaar". Ben in m'n eigen wereldje veel met 'moi' bezig geweest. En wanneer ik echte diepe "au" had, sloot ik mezelf op in de isoleercel en kwam er pas weer uit wanneer ik m'n pijn weer enigszins de baas was. Omdat ik alles zèlf wil oplossen.
I know, ik moet leren jullie hulp te accepteren. Me ook door jullie laten helpen opstaan, uit m'n trieste bed vol zielige kussentjes van zelfmedelijden.

In een levensgroot spel kwartet, waarin ik steden, landen en diens prachtige canvassen steeds verruil voor nieuwe en vaak oppervlakkige vriendschappen, dwingt een langzaam lopende zandloper me steeds weer tot denken. Over die belangrijke en ogenschijnlijk minder belangrijke momenten samen met jullie. Terend op die achtergebleven kruimels van onze vriendschap, begin ik nu toch wel redelijk uitgehongerd te raken. En ik ben pas halverwege...

Dus stelletje achterlijke tjaps; weet dat ik jullie mis en vooral dat ik op m'n eigen kromme manier van jullie hou!!

Kusjes, Djogar"

===
Argentinië, Salta: "Magnum"
===
Vanwege de staking had ik maar 1 dagje te spenderen in Salta, wat achteraf geen grote ramp was gelukkig. Sumai wachtte me hier trouwens op, om nog een stuk samen verder te reizen. Tof!
Waarschijnlijk nog verwend met gedachten aan Uruguay, kon Salta me verder weinig bekoren. Ook wetende dat het slechts een tussenstation was voor m'n volgende stop, besloot ik hier alleen de gondel naar de berg te pakken en te genieten van het uitzicht.
Later die avond at ik samen met Sumai, Vincent (FRA) en Marius (DUI) in een restaurantje wat de "top choice" was volgens LP. Top choice in de slechtste service en incapabele koks waarschijnlijk...
Serieus, in m'n tijd door Zuid Amerika had ik nog niet zo slecht gegeten of zulke slechte service ontvangen als hier! Obers die ons negeerden, als laatste worden bediend terwijl we als eerste zaten.
Mijn schaften; smerige opnieuw opgewarmd en veel te ver doorgebakken stukken vlees van de dag ervoor, veel teveel vet eraan en gelukkig behoedde de eerdere ervaring van David in het kosjer restaurant me voor het eten van ingewanden.
Marius had besloten een lokaal gerecht te proberen: "Locro". Stel je voor: Stukjes vlees, vet en zompige uien. Flikker dat allemaal in een blender voor 3 dagen en laat iemand het opeten. Vang vervolgens diens kots op, want kotsen zal hij, en giet de kots in een diep bord. Gooi er tenslotte nog wat uitgekookte stukken bot en harige vleesvellen in en top het geheel af met een vieze laag olie waar de gemiddelde olieworstelaar een moord voor zou doen.

Eet smakelijk Marius :D !

Uit frustratie kochten we op de terugweg naar het hostel twee "magnum" flessen wijn (1250 ml) voor 2.90€ per stuk, om de later te komen empanadas mee weg te spoelen en onze pijn mee te verzachten.

"Dááág Argentinië!"

===
Chili, San Pedro de Atacama: "Crux"
===
"Hellóóó Chili!"

, samen met Sumai en Vincent per 9 uur durende bus later, dwars door het bergachtige landschap. Zelden zag ik zoveel kleuren in èèn oogopslag: aan m'n voeten het goudgele zand, af en toe onderbroken door groene bosjes en bomen. Richting de horizon het bruine woestijnzand. Daar achter fel rode bergen en zwarte vulkanen met wit besneeuwde toppen. In de verte de eerste meters zichtbaar van de parelwitte zoutvlakten. Dit alles werd omringd door een strakke en blauwe hemel. Geen wolken in de lucht om je te laten beseffen dat je daadwerkelijk wakker was, en niet verloren in een dagdroom. In de verre horizon waren dezelfde rode bergen te zien, maar door de afstand wazig en onscherp. Alsof ze uitgegumd waren, maar stiekem toch hun afdrukken hadden achter gelaten op het papier. Tel dit allemaal bij elkaar op en het surrealistische landschap van Chili is de uitkomst. Wow...!

M'n lichaam protesteerde duidelijk tegen de hoogte waarop het zich bevond; veel korter van adem, lichte koppijn en van het simpelweg optillen van m'n backpack werd ik al duizelig. En dat slechts op 2400 meter hoogte. Dat belooft wat voor de komende weken, waarin ik nog meer zal stijgen...

Anyways, vanwege onze late aankomst kozen we om die avond de sterren te gaan bekijken, inclusief de bijbehorende astronomische theorie.
De theorie over de sterrenstelsels en bijbehorende presentatie, schepte een goed perspectief over hoe klein onze aarde wel niet is, in vergelijking met de andere planeten, sterren en sterrenstelsels. En om eerlijk te zijn was het super interessant, want zoveel wist ik eigenlijk niet over dit doolhof, waarin wij allemaal meer dan eens met plezier zijn verdwaald.

De hemel leek wel een discobol, vol met statische lampjes, de ene nog feller dan de andere. Ondanks dat ik deze nu al meerdere malen vanuit verschillende landen aandachtig had bekeken, was het nu tijd voor het "echte" werk. Op het dakterras gingen we met grote telescopen aan de slag en zag ik de sterren zoals ik die nog nooit had gezien. Het gaf een nog diepere waardering voor de immer doorgaande nachtelijke lichtshow.
Twee dingen die het meeste indruk op me maakte: ten eerste Saturnus. Niks geen "suf" bolletje, maar een flinke ronde bol met een dikke vette ring eromheen. Nog nooit had ik deze planeet op deze manier bekeken, of verwacht dat hij er ècht zo uit zou zien als op de plaatjes in de astrologieboeken.

Ten tweede het sterrenbeeld "Crux", oftewel het "Zuiderkruis". Voor ons, Hollanders, niet zichtbaar vanuit de Nederlanden. Alleen voor mensen die ten zuiden van de evenaar wonen, of als je daar dus op reis bent. Vijf sterren vormen samen dit Zuiderkruis, die vrijwel precies naar het zuiden van onze knikker wijst en daarom vroeger werd gebruikt om de weg te vinden. De weg naar huis bijvoorbeeld.
Ik staar naar de 5 sterren, omringd door de Melkweg en denk aan mijn "thuis". Het mooie Den Bosch waar ik opgegroeid ben, waar mijn familie en vrienden wonen. Vanaf nu zal ik op de eenzame nachtelijke momenten zoeken naar dit stralende 5-tal, om me te helpen herinneren aan mijn thuis.
Ze schijnen hun lichtjaren oude licht, fel en trouw. Helpen me niet verdwalen in momenten van waanzin en herinneren me aan dit moment. En over twee maanden zal ik hen helaas uit mijn zicht verliezen, in ruil voor mijn "thuis".

Toen ik een langesluitertijd-foto maakte van m'n symbolische thuis, scheen de astronoom de sterren van het Zuiderkruis een-voor-een aan, met een enorm sterke groene laser-pen.

Het is een donkere foto en kan deze hier niet bewerken, maar hij is sprekend en maakt verdere woorden overbodig...

===
"Valle de la muerte"
===
In de vroege ochtend huurden we wat mountainbikes en vertrokken we naar "Death Valley". De weg was niet heel erg stijl, al dacht onze conditie op deze hoogte daar anders over... Het leek alsof onze spieren en longen ons hele leven gespijbeld hadden en we stierven bij iedere lichte klim een beetje meer, als slappe mietjes.

Aangekomen midden in de vallei, zagen we een enorm hoge zandduin. We hadden geen sandboard bij, maar besloot toch ik samen met Vincent op het meest steile stuk baar boven te lopen. Lopen werd al snel op handen en voeten door het zand schuifelen en dat ging al vlot gepaard met het nodige gejank mijnerzijds. Tussen het hijgen door. Death Valley negeerde mijn tirades compleet, dus ik besloot zijn genegeer maar te negeren en door te kruipen. Het uitzicht 20 minuten later was het echter dubbel en dwars waard!

===
"Valle de la Luna"
===
Onze laatste avond brachten we door in "Moon Valley" en de Atacama woestijn: de droogste plek op aarde...!!!

We sloten hier af met het bekijken van de zonsondergang, wat minder indrukwekkend was dan ik had gehoopt. Echter aan de andere kant van de horizon, zag je goed hoe het zwarte doek van de nacht langzaam over het surrealistisch landschap van de maanvallei en de woestijn werd getrokken. De volle maan nam in al haar glorie voor de zoveelste keer het stokje over van de zon.

Tijd voor het volgende land om het stokje over te nemen van Chili.
===

Lieve allemaal, ik blijf jullie bedanken voor jullie reacties!
Twee maanden zijn alweer bijna voorbij, wat gaat het snel! Soms ook veel te langzaam, maar op de een of andere manier geldt dat nooit voor de mooie momenten. Maar dat is vast herkenbaar ;)

Take care, love =X= J


Ps: inderdaad, ik ben er in geslaagd een nòg belachelijkere muts te kopen in het pittoreske San Pedro de Atacama: ShitHat, versie 1.1: "Wees welkom. Ik beloof dat ik jou niet zal verbranden, opblazen of weggeven ;) "