20. New York
Door: Joe
Blijf op de hoogte en volg Joe
16 Juni 2014 | Verenigde Staten, New York
20. U.S.A. - New York; "Funny"
M'n laatste paar dagen van m'n reis bracht ik door in New York. Op bus naar het hostel ontmoette ik Hannah, een Engelse meid geboren in Deventer. Zo spraken we een mengelmoes van Engels/Nederlands met elkaar, lekker verwarrend voor alle domme Amerikanen ;)
De eerste dag verkenden we een groot deel van NY, onder het genot van onderlinge onvervalste "banta" (elkaar continu afzeiken met allerhande grapjes). Deze dag sloten we dan ook geheel in stijl af met een 'Stand-up comedy'-show, waar ik ook ff onder vuur werd genomen:
"And who the fuck are you, some kind of Bechham lookin' fuck from England?! What do you do for a living, I bet your a model?"
"Uhm.. Yes?"
"Yea I knew it! I know how to read people. With your outfit, everyone else would have looked liked shit but you pull it off, you didn't even try to match it up with anything. Deep scoop-neck tanktop, from your neck to your fuckin balls.
(Droeg inderdaad m'n lelijkste shabby backpack kleding)
And who are you, his girlfriend?!"
Hannah; "no, I met him on the bus..."
"You see!! Nobody picks up in the fucking bus, it's impossible!"
Gelukkig stapte hij hierna over op andere slappe grapjes over openingszinnen, maar de rekening was géén grap; ik zat te wachten op de comedian, om te vertellen dat de blik op m'n zure kop de laatste grap van de show was, maar helaas...
Verdomme 60 dollar voor 4 wijntjes...!!!
===
"Ink"
===
Vanzelfsprekend heb ik verder simpelweg veel de domme toerist uitgehangen, veel plekken bezocht en veel ook niet omdat het simpelweg te duur was. Want NY is nu eenmaal net zo duur als ze groot is.
En dat geld had ik nodig voor iets anders, om net als na Nieuw Zeeland, met een blijvende herinnering huiswaarts te keren.
Tijdens m'n eerste bezoek aan Williamsburg (Brooklyn) liep ik toevallig tegen een tattooshop aan. Ik stapte binnen en Yovanni stelde zich aan me voor: een zelfverzekerde kerel, toch ontspannen en vriendelijke ogen. De shop zag er goed uit en ik had direct de broodnodige "klik". Ik deed een aanbetaling en twee dagen late keerde ik terug.
Voor de laatste keer deze reis, viel ik wederom met m'n neus midden in een festival: "Northside festival". Wat op dat moment in Williamsburg in vólle gang was: de hoofdstraat afgesloten voor auto's en met echte grasmatten bedekt. Alsof we allemaal in een soort van park zaten, kon je genieten van live muziek en allerlei kunstachtige tentoonstellingen. De sfeer was super, in het stadje vol met de allermooiste hipsters en ik had bijna spijt van m'n afspraak.
Bijna dan, maar niet helemaal ;)
Ik stapte de shop binnen en Yovanni presenteerde zijn schets, op basis van mijn aangeleverde schetsen en andere materiaal: WOW! Ik was direct verkocht en ik nam plaats op de pijnbank.
Benieuwd naar de uitslag op de pijnmeter, drong het onmiskenbare geluid m'n oren binnen terwijl de in inkt gedoopte naald hetzelfde deed in m'n huid. Zoals verwacht raakte ik na 20 minuten in een soort trance die de pijn draaglijker maakte, om er 4,5 uur later uit te ontwaken.
Een redelijk lange sessie voor een dergelijk "klein" oppervlak, maar de hoeveelheid detail en 'schaduw-werk' is van ontzagwekkende proporties! Een perfecte symbolische vertegenwoordiging van m'n reis, geleerde lessen en de weg naar "huis".
You'll get to see it, when I see you ;)
===
Het einde, niet van m'n boek, maar slechts van een dik hoofdstuk. Met mij in de hoofdrol, als een ijsblokje glijdend op een vlakte van glad ijs, tussen extreme uitersten. Ondertussen weet ik wat de prijs was van dit hoofdstuk, maar de èchte waarde zal ik waarschijnlijk nooit volledig beseffen.
Paradoxale paragrafen, waarin meerdere mensen in de zijlijnen de meest belangrijke boodschappen schreven, waarvoor eeuwige dank.
Aan/uit, ik ken vaak geen middenweg. Of ik bid, of ik vloek. Maar ik weet nog steeds niet of ik nuchter ben, of een dromer. En hangt een flinterdun gordijn tussen m'n dwaze en wijze beslissingen, maar spijt heb ik van er van niet één!
"Kijk naar de kruimels die je achter liet, ze vertellen jouw verhaal. Haal de parels uit de zee, geef ze weg. Spoel het zout van je huid, maak een ander spoor dat er al ligt.
Drink de tranen op je hand, zwijg ervan. Kijk door de ogen van een kind, schaam je niet. Koester je geheimen hard, tot het eind.
Droom een boot in de zon, geef haar zeilen en wind. Bewaar een steen in je tas uit het land waar je sliep, waar je diepe wonden opliep. Wacht tot het licht wordt, je hebt de tijd. Vecht met alles wat je hebt, verlies het goed.
Reis ver. Drink wijn. Denk na.
Lach hard.Duik diep.Kom terug."
Ik kom terug...
àrmer en ríjker dan ooit!
All my love,
=X=
J.
M'n laatste paar dagen van m'n reis bracht ik door in New York. Op bus naar het hostel ontmoette ik Hannah, een Engelse meid geboren in Deventer. Zo spraken we een mengelmoes van Engels/Nederlands met elkaar, lekker verwarrend voor alle domme Amerikanen ;)
De eerste dag verkenden we een groot deel van NY, onder het genot van onderlinge onvervalste "banta" (elkaar continu afzeiken met allerhande grapjes). Deze dag sloten we dan ook geheel in stijl af met een 'Stand-up comedy'-show, waar ik ook ff onder vuur werd genomen:
"And who the fuck are you, some kind of Bechham lookin' fuck from England?! What do you do for a living, I bet your a model?"
"Uhm.. Yes?"
"Yea I knew it! I know how to read people. With your outfit, everyone else would have looked liked shit but you pull it off, you didn't even try to match it up with anything. Deep scoop-neck tanktop, from your neck to your fuckin balls.
(Droeg inderdaad m'n lelijkste shabby backpack kleding)
And who are you, his girlfriend?!"
Hannah; "no, I met him on the bus..."
"You see!! Nobody picks up in the fucking bus, it's impossible!"
Gelukkig stapte hij hierna over op andere slappe grapjes over openingszinnen, maar de rekening was géén grap; ik zat te wachten op de comedian, om te vertellen dat de blik op m'n zure kop de laatste grap van de show was, maar helaas...
Verdomme 60 dollar voor 4 wijntjes...!!!
===
"Ink"
===
Vanzelfsprekend heb ik verder simpelweg veel de domme toerist uitgehangen, veel plekken bezocht en veel ook niet omdat het simpelweg te duur was. Want NY is nu eenmaal net zo duur als ze groot is.
En dat geld had ik nodig voor iets anders, om net als na Nieuw Zeeland, met een blijvende herinnering huiswaarts te keren.
Tijdens m'n eerste bezoek aan Williamsburg (Brooklyn) liep ik toevallig tegen een tattooshop aan. Ik stapte binnen en Yovanni stelde zich aan me voor: een zelfverzekerde kerel, toch ontspannen en vriendelijke ogen. De shop zag er goed uit en ik had direct de broodnodige "klik". Ik deed een aanbetaling en twee dagen late keerde ik terug.
Voor de laatste keer deze reis, viel ik wederom met m'n neus midden in een festival: "Northside festival". Wat op dat moment in Williamsburg in vólle gang was: de hoofdstraat afgesloten voor auto's en met echte grasmatten bedekt. Alsof we allemaal in een soort van park zaten, kon je genieten van live muziek en allerlei kunstachtige tentoonstellingen. De sfeer was super, in het stadje vol met de allermooiste hipsters en ik had bijna spijt van m'n afspraak.
Bijna dan, maar niet helemaal ;)
Ik stapte de shop binnen en Yovanni presenteerde zijn schets, op basis van mijn aangeleverde schetsen en andere materiaal: WOW! Ik was direct verkocht en ik nam plaats op de pijnbank.
Benieuwd naar de uitslag op de pijnmeter, drong het onmiskenbare geluid m'n oren binnen terwijl de in inkt gedoopte naald hetzelfde deed in m'n huid. Zoals verwacht raakte ik na 20 minuten in een soort trance die de pijn draaglijker maakte, om er 4,5 uur later uit te ontwaken.
Een redelijk lange sessie voor een dergelijk "klein" oppervlak, maar de hoeveelheid detail en 'schaduw-werk' is van ontzagwekkende proporties! Een perfecte symbolische vertegenwoordiging van m'n reis, geleerde lessen en de weg naar "huis".
You'll get to see it, when I see you ;)
===
Het einde, niet van m'n boek, maar slechts van een dik hoofdstuk. Met mij in de hoofdrol, als een ijsblokje glijdend op een vlakte van glad ijs, tussen extreme uitersten. Ondertussen weet ik wat de prijs was van dit hoofdstuk, maar de èchte waarde zal ik waarschijnlijk nooit volledig beseffen.
Paradoxale paragrafen, waarin meerdere mensen in de zijlijnen de meest belangrijke boodschappen schreven, waarvoor eeuwige dank.
Aan/uit, ik ken vaak geen middenweg. Of ik bid, of ik vloek. Maar ik weet nog steeds niet of ik nuchter ben, of een dromer. En hangt een flinterdun gordijn tussen m'n dwaze en wijze beslissingen, maar spijt heb ik van er van niet één!
"Kijk naar de kruimels die je achter liet, ze vertellen jouw verhaal. Haal de parels uit de zee, geef ze weg. Spoel het zout van je huid, maak een ander spoor dat er al ligt.
Drink de tranen op je hand, zwijg ervan. Kijk door de ogen van een kind, schaam je niet. Koester je geheimen hard, tot het eind.
Droom een boot in de zon, geef haar zeilen en wind. Bewaar een steen in je tas uit het land waar je sliep, waar je diepe wonden opliep. Wacht tot het licht wordt, je hebt de tijd. Vecht met alles wat je hebt, verlies het goed.
Reis ver. Drink wijn. Denk na.
Lach hard.Duik diep.Kom terug."
Ik kom terug...
àrmer en ríjker dan ooit!
All my love,
=X=
J.
-
16 Juni 2014 - 06:28
Mama:
Lieffie, het zit erop. Je stapt vandaag op het vliegtuig naar
huis. Voldaan? Opgelucht een beetje? Uitgerust?
Effe zuchten en over je schouder kijken, je hebt nu
de tijd voor je om alles te herbeleven en voorgoed
een plekje te geven.
Ik kan niet wachten om je weer te zien!!!
Luv ya! Xxx bedankt voor al je blogs, ik heb ze met
plezier en soms afgrijzen gelezen. Maar altijd met
Plezier en vooral liefde beantwoord. -
16 Juni 2014 - 08:21
Nick:
Yo Sjowie, alweer je laatste post man. Tijd is voorbij gevlogen!!
Nu nog je laatste vlucht richting Amsterdam. Zie je vrijdag, ben benieuwd naar alle verhalen en je nieuwe plakplaatje :-D
Dikke X
-
16 Juni 2014 - 09:29
Andre En Caroline:
Hoi Joey,
Wat een reis en wat een ervaring rijker.
Goeie reis terug naar NL!
C & A -
16 Juni 2014 - 18:18
Mathor:
Jungske,
Ik heb genoten van je verhalen en hoor graag de uitgebreide versies!
Tot snel chef.
XM -
16 Juni 2014 - 22:57
Rogier Van Lokven:
Wat een mooie afsluiter.......de laatste alinea's, schitterend geschreven....
Ik heb erg genoten van je dolle en dwaze avonturen. Pfff, soms zat ik op puntje van mijn stoel en andere keren zat ik weg te dromen terwijl het kwijl langs mijn kin liep.
Time goes by.....Maar dit avontuur en deze mega belevenis pakt niemand je meer af. Je hebt het totaal eigen gemaakt en je bent er heelhuids vanaf gekomen. Bravo!
We hebben wat in te halen.....verdomme zeg! :)
Tot snel, brother from another mother! Een goede reis terug!!
XxX
Roger
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
