1. Kaapstad

===
Zonder woorden.
===
Het gevoel van solo reizen is iets wat nooit zal wennen denk ik. Het is eng en bevrijdend tegelijkertijd.

Onmogelijk met woorden te beschrijven besef ik me nu.

Ik adem in.

Diep. Zo diep als ik kan, heel bewust. Want ik adem de Afrikaanse lucht in. Van de "mother city", zoals Kaapstad kennelijk genoemd wordt.

Ik kijk uit het raam terwijl ik naar mijn hostel gereden wordt. De mensen op straat dragen lange broeken en winterjassen. Ik snap er niks van.

Enigszins in de war stap ik uit en het lijkt alsof buiten de airco ook aan staat. Terwijl de zon ook schijnt. Hoé dan...? Het is gewoon koud. Maar ik ben in Zuid Afrika. Waarom is het koud?

Hier had ik geen rekening mee gehouden. Mijn backpack is rijkelijk gevuld met allerhande mouwloze kledingstukken en zwembroeken. Nou ja, het zal wel.

Het is nog steeds altijd beter dan Nederland :)

Mop mop, gas erop!

===
Houhaat.
===
Voor de zoveelste dag op rij word ik wakker met knallende koppijn. Waar ben ik? Wie ben ik? Wie ben jij?

Rode wijn. Ik houhaat jou.

Het is een komen en gaan van mensen en katers, maar gelukkig bleef er een heerlijke groep mensen over met wie ik een top tijd heb beleefd in Kaapstad.

Ik heb alles kunnen doen wat ik wilde, en meer. Alles behalve het haaien duiken. Ik had het me voorgesteld als een onderwater kooi. Een gevangenis. Met een flesje lucht op m'n rug mezelf angst laten inboezemen door een grote witte. Adrenaline als drugs voor mijn lijf.

Gelukkig realiseerde ik me op tijd dat van de hierboven omschreven droom, slechts een slap aftreksel over zou blijven.
Ik zou samen met 7 anderen in een kooi geplaatst worden, welke aan de boot vast zit. Zonder flesje lucht of snorkel. Nee. Gewoon ouderwets je adem inhouden en dan hopen dat het aas voldoende zou zijn om de grote witte de boot te laten naderen. Klassieke toerist trap dus, me dunkt.

Note to self: volgende backpack bestemming plannen waar je wèl mannelijk kunt duiken met een grote witte.

Je bent zelf een grote witte.

PS: Ja, ik was stiekem gewoon tè bang om het te doen. Nadat ik 23 keer getagged was in een Facebook-filmpje waarin een grote witte besloot de kooi open te maken en erin te zwemmen.

===
Hikes.
===
Ik heb altijd gedacht dat ik hiken haatte. Dat denk ik nog steeds, maar ik ben er ook van gaan houden. Net als rode wijn, houhaat ik hiken.

Lion's Head en Tafelberg waren toppers, ze beloonden me met onvergetelijke uitzichten over de zee en de stad. Maar juist die ene hike naar Devil's Peak, waar we géén mooi uitzicht hadden, is me het meeste bijgebleven.

Er hing namelijk een wolk rondom de top. We beklommen tòch de berg, waarbij we op de top werden omsingeld door een grijswitte wolk. Geen uitzicht, slechts een 360 graden grijswitte waas. Het voelde haast surrealistisch, alsof de wereld om ons heen nog geladen moest worden maar de computer bleef hangen.

Omringd door niets...;

Ik kijk naar boven en er hangt een vogel in de lucht. Zijn vleugels wijd gespreid, gedragen door de wind en wachtend op het moment dat de lucht open zou trekken. Wachtend om zijn verdere koers te bepalen.

Ik kijk naar mijn pijp en de rook vermengd zich moeiteloos met de wolk.

Dan trekt de lucht open en de vogel trekt zijn vleugels een beetje in. Weg is ze. Dag vogel. Ik wil gaan waar jij heen gaat.

===
Gekaapt.
===
In eerste instantie zou ik 4dgn blijven in Kaapstad. Uiteindelijk bleef ik er bijna 1,5 week.

Heel veel liefde voor Atlantic Point Hostel en de mensen die ik daar heb leren kennen. Niet dat Kaapstad het nodig had, maar ook dit keer waren het de mensen die ik heb leren kennen die m'n tijd hier speciaal hebben gemaakt.

Kaapstad, de stad die koud en heet tegelijkertijd is. Waar je samen met pinguïns ligt te zonnen.

Waar de mensen op straat je zomaar complimenten geven en praatjes maken. Zó warm en vriendelijk. Haast niet te bevatten dat in dezelfde stad de mensen na zonsondergang je maar al te graag willen verlossen van al je kostbare eigendommen. Een mes tussen je ribben optioneel.

Een stad waar een zakje gezonde amandelen net zo duur is als een heerlijke, niet zo gezonde, fles houhatelijke rode wijn.

Stad met bergen die je uren lang laten zweten, om je vervolgens te belonen met adembenemende uitzichten.

Een metropool, wereldstad. Maar ook een stad waar de "apartheid" zijn sporen heeft achtergelaten. Ze voelt Westers, maar toch ook weer niet.

Ik begrijp helemaal niets van Kaapstad, kan haar niet plaatsen. En juist dat maakt haar zo mooi. Adembenemend en gevaarlijk.

Eng en bevrijdend. Onmogelijk met woorden te beschrijven besef ik me nu.

*woorden zonder woorden*.... !!!

===

Love =X= J.