11. Buenos Aires, Argentinië (part II)
Door: Joe
Blijf op de hoogte en volg Joe
05 April 2014 | Argentinië, Buenos Aires
11. Buenos Aires, Argentinië
(Part II)
===
Welcome back
===
Verrijkt stapte ik op de bus, waar ik een paar uur later alweer samen mee in de berm stond: panne! Altijd kut, zeker als ze de deuren open laten staan en de bus zich vervolgens besluit om te toveren tot fruitvlieg-verzamelplaats. Èn dat de airco ermee kapt.
Ik hoor jullie al denken en inderdaad: normaal gesproken zou ik op deze momenten niet echt op m'n best zijn, zacht uitgedrukt...
Toch kon het me niet deren, gek genoeg. Dit was inmiddels de 5e busrit van langer dan 16 uur, ik was soort van gewend aan de lange ritten. Aan mensen die met kussens en dekens de bus in stappen; lekker kei hard snurkend naast me slapie-slapie doen, terwijl de bus door de nacht heen rijdt. En ook gewend aan het feit dat dingen hier vaak niet gaan zoals ik dat zou willen...
Dus daar in de berm wachtte ik rustig af tot de volgende bus ons ophaalde. Een comfortabelere bus zelfs; fijn! Ik zou deze mindset graag vast willen houden, maar waarschijnlijk zal ik in NL weer de eerste zijn die staat te janken en vloeken als de bus/trein 3 minuten vertraging heeft. Omdat ontladen soms ook fijn en nodig is ;)
De volgende ochtend stapte ik uit en maakte een zwerver mij deelgenoot van zijn ochtend-douche-ritueel in een kleine fontein van Buenos Aires.
Precies zoals ik de stad had achtergelaten: ruw, hard en ongegeneerd.
===
Fuerza Bruta
===
Om me heen hoorde ik steeds van meer en meer backpackers dat ik naar de voorstelling van "Fuerza Bruta" moest gaan. Vorige week ging ik ook op hun aanraden naar een drumshow van "La bomba", en dat was top! Dus besloot ik wederom hun advies ten harte te nemen.
Alhoewel Fuerza Bruta moeilijk te omschrijven was, wil ik toch wat kreten opnoemen: surrealistisch, vernieuwend, dromerig, energiek, opzwepend, gek, progressief, theatraal en vooral ongelofelijk spectaculair!!!
Blijkbaar zijn ze in Buenos Aires begonnen en hebben ze hier dus ook hun thuis-theater, maar ze doen ook internationale optredens. Ik betaalde nu 150 peso's, ongeveer 15 euro. Internationaal vragen ze ongeveer 150€, maar dat zou ik er dubbel en dwars voor over hebben!
Dus, mocht je ooit de kans hebben: DOEN-DOEN!!!
Het heeft de musical "the lion King" zelfs van zijn troon gestoten en met gemak alle DJ's/bands die ik op heb zien treden. Ik kan zonder aarzeling zeggen dat dit het meest bijzondere optreden was dat ik tot nu toe heb gezien!!
===
Fun?
===
Ik ging terug naar Buenos Aires, omdat ik kaarten had gekocht voor het Lollapalooza-Festival. Een tweedaags festival, voor het eerst in Buenos Aires. Een lineup met verschillende bands en DJ's, zoals Red Hot Chili Peppers en Axwell!
Dat beloofde veel goeds.
Enkele dagen voor het festival kreeg ik echter de eerste klap in m'n bek: "It's a dry-festival. So no alcohol there Joe..."
Wàt??!!! Welke droeftoeter had dàt verzonnen, géén alcohol op een festival? Ik ben geen alcoholist, maar een drankje, of zes, had ik toch wel lekker gevonden. Bij aankomst werden onze tassen gecontroleerd, Jenny had van die kleine glowsticks bij haar, die je moet breken en vervolgens om je pols kunt laten shinen. Blijkbaar vond de beveiliging dit een serieuze bedreiging, dus werden ze afgepakt....!
Serieuze bedreiging voor wat? Plezier hebben? Stelletje kakzakken! Dat was klap nummer twee. Jenny en Nicole zijn trouwens twee meiden uit Ierland, inclusief heerlijk Iers accent en ik ze ken sinds Florianopolis.
Goed, wij naar binnen en we zagen van die hele grote letters "Lollapalooza" staan, dus wij op de foto ermee. Ik klom bovenop een letter en er duurde nog geen 50 seconden voordat er 2 beveiligers met boze gezichten me duidelijk probeerden te maken dat ik eraf moest komen... Pff!!! Huilie-huilie!! Ik bleef mooi zitten totdat onze willekeurige voorbijganger-fotograaf klaar was. Maar toch, irritante klap nummer 3...
Onder het genot van een Ierse klaagzang vervolgden we onze weg richting het festivalterrein. We liepen door een soort park en er stonden allemaal beveiligers langs de weg, tussen de weg en stukken grasveld.
"Oh my godd, it's not allowed to walk on the frikkin' grass?"
Wel nondeju!! Dat geloofde ik niet, dus besloot tussen twee bewakers door te lopen, het gras op.
Dat had ik beter niet kunnen doen, want ik had nog geen stap gezet of de bewakers begonnen hysterisch achter me aan te lopen en allerlei Spaanse kreten uit te slaan. Alsof ik met modderlaarzen op de jurk van onze koningin ging staan. Flikker toch op!
"Noo noooo.... No alcohol, no glowsticks, no climbing the Lollapalooza sign, no walking on the grass. FUKSAKE!! We can't have any fun, it should be called the bloody no-fun-festival", spraken de Ierse meiden geheel terecht...
Gelukkig maakten de optredens uiteindelijk een hoop goed en verlieten we het no-fun-festival stiekem tòch met een glimlach ;)
===
Afscheid
===
Buenos Aires; twee weken heb ik weten te overleven zonder al teveel schade.
Het is gek hoe snel je je kunt hechten aan mensen terwijl je reist. De dingen die je samen meemaakt, voelt en beleeft. Dat schept een enorme band. Ik heb Sumai, Jenny&Nicole, en Russel&Dale(faced) hier weer mogen ontmoeten en hoop dat onze paden binnenkort weer zullen kruisen, want ik zal hen missen! Zeker Sumai, de licht getinte kerel met z'n kale kop. Geboren in Baghdad, woont in Birmingham Engeland en bijna net zo gek als mij ;)
Buenos Aires, stad van de misdaad. Ik ben de tel kwijt van hoeveel medereizigers zijn beroofd, bestolen of op andere wijze te grazen zijn genomen.
Toch is het ook de stad waar ik de heerlijkste steaks heb gegeten, steaks die letterlijk smolten op m'n tong. De stad waar de lekkerste wijnen goedkoper waren dan bier, een echte feeststad. Ik denk terug aan geldwolven, eenzame cowboys op hun paard, lieve oma's met magische snoepjes en de mooiste show die ik ooit heb gezien...
===
Opnieuw alleen in een onbekend land. Het is en blijf een vreemd gevoel wat nooit zal wennen. Ik hou ervan, en haat het tegelijkertijd. Ik zag een foto op Facebook voorbij komen;
"A part of us remains wherever we have been"
En dat raakte me, want zo voelt het ook. En niet alleen als je op reis bent, maar overal en altijd. Vaak zonder dat je je er bewust van bent. Thuis, op je werk, op bezoek bij vrienden/familie of op reis met je rugzak.
Een traan die in de aarde wegzinkt aan de andere kant van de wereld, een herinnering aan iemand die je hebt leren kennen. Een stopwoordje dat je over hebt genomen van een collega met wie je graag samenwerkt, vieze sokken in de wasmand van je partner of een taxichauffeur die zich nog steeds beledigd voelt door alle scheldwoorden die hij te horen kreeg toen hij je op wilde lichten. Je kleur haren en ogen die je van je ouders hebt gekregen, of de jouw onvoorwaardelijke liefde voor hen.
Het maakt niet uit, het kan van alles zijn. Groot of klein, materialistisch of niet. Ik word me er in ieder geval steeds mee bewust van, waarschijnlijk omdat ik nu ook meer tijd heb om na te denken. Desalniettemin, wens ik voor jullie hetzelfde: zet de automatische piloot eens af en "voel"!
Voel wat de mensen in jouw leven hebben achter gelaten voor je. En jij in die van hen...
Hopelijk gaat het jullie goed in NL, take care.
Love =X= J
(Part II)
===
Welcome back
===
Verrijkt stapte ik op de bus, waar ik een paar uur later alweer samen mee in de berm stond: panne! Altijd kut, zeker als ze de deuren open laten staan en de bus zich vervolgens besluit om te toveren tot fruitvlieg-verzamelplaats. Èn dat de airco ermee kapt.
Ik hoor jullie al denken en inderdaad: normaal gesproken zou ik op deze momenten niet echt op m'n best zijn, zacht uitgedrukt...
Toch kon het me niet deren, gek genoeg. Dit was inmiddels de 5e busrit van langer dan 16 uur, ik was soort van gewend aan de lange ritten. Aan mensen die met kussens en dekens de bus in stappen; lekker kei hard snurkend naast me slapie-slapie doen, terwijl de bus door de nacht heen rijdt. En ook gewend aan het feit dat dingen hier vaak niet gaan zoals ik dat zou willen...
Dus daar in de berm wachtte ik rustig af tot de volgende bus ons ophaalde. Een comfortabelere bus zelfs; fijn! Ik zou deze mindset graag vast willen houden, maar waarschijnlijk zal ik in NL weer de eerste zijn die staat te janken en vloeken als de bus/trein 3 minuten vertraging heeft. Omdat ontladen soms ook fijn en nodig is ;)
De volgende ochtend stapte ik uit en maakte een zwerver mij deelgenoot van zijn ochtend-douche-ritueel in een kleine fontein van Buenos Aires.
Precies zoals ik de stad had achtergelaten: ruw, hard en ongegeneerd.
===
Fuerza Bruta
===
Om me heen hoorde ik steeds van meer en meer backpackers dat ik naar de voorstelling van "Fuerza Bruta" moest gaan. Vorige week ging ik ook op hun aanraden naar een drumshow van "La bomba", en dat was top! Dus besloot ik wederom hun advies ten harte te nemen.
Alhoewel Fuerza Bruta moeilijk te omschrijven was, wil ik toch wat kreten opnoemen: surrealistisch, vernieuwend, dromerig, energiek, opzwepend, gek, progressief, theatraal en vooral ongelofelijk spectaculair!!!
Blijkbaar zijn ze in Buenos Aires begonnen en hebben ze hier dus ook hun thuis-theater, maar ze doen ook internationale optredens. Ik betaalde nu 150 peso's, ongeveer 15 euro. Internationaal vragen ze ongeveer 150€, maar dat zou ik er dubbel en dwars voor over hebben!
Dus, mocht je ooit de kans hebben: DOEN-DOEN!!!
Het heeft de musical "the lion King" zelfs van zijn troon gestoten en met gemak alle DJ's/bands die ik op heb zien treden. Ik kan zonder aarzeling zeggen dat dit het meest bijzondere optreden was dat ik tot nu toe heb gezien!!
===
Fun?
===
Ik ging terug naar Buenos Aires, omdat ik kaarten had gekocht voor het Lollapalooza-Festival. Een tweedaags festival, voor het eerst in Buenos Aires. Een lineup met verschillende bands en DJ's, zoals Red Hot Chili Peppers en Axwell!
Dat beloofde veel goeds.
Enkele dagen voor het festival kreeg ik echter de eerste klap in m'n bek: "It's a dry-festival. So no alcohol there Joe..."
Wàt??!!! Welke droeftoeter had dàt verzonnen, géén alcohol op een festival? Ik ben geen alcoholist, maar een drankje, of zes, had ik toch wel lekker gevonden. Bij aankomst werden onze tassen gecontroleerd, Jenny had van die kleine glowsticks bij haar, die je moet breken en vervolgens om je pols kunt laten shinen. Blijkbaar vond de beveiliging dit een serieuze bedreiging, dus werden ze afgepakt....!
Serieuze bedreiging voor wat? Plezier hebben? Stelletje kakzakken! Dat was klap nummer twee. Jenny en Nicole zijn trouwens twee meiden uit Ierland, inclusief heerlijk Iers accent en ik ze ken sinds Florianopolis.
Goed, wij naar binnen en we zagen van die hele grote letters "Lollapalooza" staan, dus wij op de foto ermee. Ik klom bovenop een letter en er duurde nog geen 50 seconden voordat er 2 beveiligers met boze gezichten me duidelijk probeerden te maken dat ik eraf moest komen... Pff!!! Huilie-huilie!! Ik bleef mooi zitten totdat onze willekeurige voorbijganger-fotograaf klaar was. Maar toch, irritante klap nummer 3...
Onder het genot van een Ierse klaagzang vervolgden we onze weg richting het festivalterrein. We liepen door een soort park en er stonden allemaal beveiligers langs de weg, tussen de weg en stukken grasveld.
"Oh my godd, it's not allowed to walk on the frikkin' grass?"
Wel nondeju!! Dat geloofde ik niet, dus besloot tussen twee bewakers door te lopen, het gras op.
Dat had ik beter niet kunnen doen, want ik had nog geen stap gezet of de bewakers begonnen hysterisch achter me aan te lopen en allerlei Spaanse kreten uit te slaan. Alsof ik met modderlaarzen op de jurk van onze koningin ging staan. Flikker toch op!
"Noo noooo.... No alcohol, no glowsticks, no climbing the Lollapalooza sign, no walking on the grass. FUKSAKE!! We can't have any fun, it should be called the bloody no-fun-festival", spraken de Ierse meiden geheel terecht...
Gelukkig maakten de optredens uiteindelijk een hoop goed en verlieten we het no-fun-festival stiekem tòch met een glimlach ;)
===
Afscheid
===
Buenos Aires; twee weken heb ik weten te overleven zonder al teveel schade.
Het is gek hoe snel je je kunt hechten aan mensen terwijl je reist. De dingen die je samen meemaakt, voelt en beleeft. Dat schept een enorme band. Ik heb Sumai, Jenny&Nicole, en Russel&Dale(faced) hier weer mogen ontmoeten en hoop dat onze paden binnenkort weer zullen kruisen, want ik zal hen missen! Zeker Sumai, de licht getinte kerel met z'n kale kop. Geboren in Baghdad, woont in Birmingham Engeland en bijna net zo gek als mij ;)
Buenos Aires, stad van de misdaad. Ik ben de tel kwijt van hoeveel medereizigers zijn beroofd, bestolen of op andere wijze te grazen zijn genomen.
Toch is het ook de stad waar ik de heerlijkste steaks heb gegeten, steaks die letterlijk smolten op m'n tong. De stad waar de lekkerste wijnen goedkoper waren dan bier, een echte feeststad. Ik denk terug aan geldwolven, eenzame cowboys op hun paard, lieve oma's met magische snoepjes en de mooiste show die ik ooit heb gezien...
===
Opnieuw alleen in een onbekend land. Het is en blijf een vreemd gevoel wat nooit zal wennen. Ik hou ervan, en haat het tegelijkertijd. Ik zag een foto op Facebook voorbij komen;
"A part of us remains wherever we have been"
En dat raakte me, want zo voelt het ook. En niet alleen als je op reis bent, maar overal en altijd. Vaak zonder dat je je er bewust van bent. Thuis, op je werk, op bezoek bij vrienden/familie of op reis met je rugzak.
Een traan die in de aarde wegzinkt aan de andere kant van de wereld, een herinnering aan iemand die je hebt leren kennen. Een stopwoordje dat je over hebt genomen van een collega met wie je graag samenwerkt, vieze sokken in de wasmand van je partner of een taxichauffeur die zich nog steeds beledigd voelt door alle scheldwoorden die hij te horen kreeg toen hij je op wilde lichten. Je kleur haren en ogen die je van je ouders hebt gekregen, of de jouw onvoorwaardelijke liefde voor hen.
Het maakt niet uit, het kan van alles zijn. Groot of klein, materialistisch of niet. Ik word me er in ieder geval steeds mee bewust van, waarschijnlijk omdat ik nu ook meer tijd heb om na te denken. Desalniettemin, wens ik voor jullie hetzelfde: zet de automatische piloot eens af en "voel"!
Voel wat de mensen in jouw leven hebben achter gelaten voor je. En jij in die van hen...
Hopelijk gaat het jullie goed in NL, take care.
Love =X= J
-
05 April 2014 - 09:26
Aim:
Hey Joe, mooi avontuur weer. Gelukkig heb je t toch nog leuk gehad op dat no fun festival..haha
Wat betreft het 'voelen' , tja, dat hoort denk ik ook gewoon een beetje bij het ouder worden, of op zijn minst bij de ervaringen die je rijker wordt naar gelang de tijd verstrijkt. Mooi gezegde, dat van FB, je hoeft daarvoor de grens niet over geweest te zijn.
Super leuke foto's ook weer!!
Geniet weer van de rest van je reis en hopelijk ontmoet je nog meer leuke mensen!
Xxx liefs van ons -
05 April 2014 - 09:32
Mama:
Wat een mooi verslag weer Joe! Ik was meer geraakt weer!
Alle cliche s zijn vaak en veel gezegd en geschreven.
Maar net als door de ogen van je kind hun eerste kerstboom
zien, is het door jouw ogen de wereld opnieuw zien.
Zoete weemoed, van herinneringen en het afscheid.
Van liefde en vreugde en van pijn. Maar vooral het
gevoel dat je leeft.
En ook al doe je alles wat niet mag, blijf ik altijd van
jou, jullie houden.
Ook zo n cliche. :-)
Xxxxx -
05 April 2014 - 23:31
Judy:
Mooi verhaal weer!
automatische piloot ja...pfff er zijn een hoop mensen die daarop "functioneren"
Voelen is inderdaad de kunst...in mijn geval af en toe te veel en intensief....soms ook weer vervelend :P
Fijn dat je zoveel mooie momenten hebt! lekker alles doen wat niet mag LOL :D
maarja, die dingen die je deed op het festival zijn toch eigenlijk heel normaal? waar hebben ze dat in vredesnaam op gebaseerd vraag ik me dan af. Zouden de "bedreigde miertjes" in het gras verpletterd zijn? zouden de letters vol gescheten zijn terwijl men erop zat? zouden de glow sticks gezorgd hebben voor een oog beschadiging? en niet te vergeten de no-alcohol rule...tja, daar kan van alles mee misgaan, maar toch! beetje jammer :)
Enige goede van al die regels, je weet dan wél zeker of het leuk is of niet. Het heeft dan niks meer te maken met dronken zijn, kleurendoof door glow stickies, geen blessures van het flikkeren over en van de letters. :D
Hoop dat je nog heeeeeeeeeeeel veel mooie momenten heb Joe!
XXXXXXXXX you take care also! -
06 April 2014 - 00:22
Anita:
Hoi Joe ,prachtig zoveel ervaringen, gedachte,s van jou reis te mogen lezen,dank je wel hiervoor.
En zeker waar ,"je draagt het altijd met je mee onbewust of bewust, het vormt je het is een deeltje van jou geworden, versmolten met je lichaam en aura.
Handel alsof je morgen vergeten zult zijn wat je vandaag deed,leef in het nu!
Gisteren is geweest en morgen moet nog komen.
Doe of je net komt kijken, en laat je verbazen door de wereld.
"als wij voor het moment zorgen,kan de rest van de tijd zichzelf wel redden"
Liefs en groetjes uit Amsterdam , en we blijven je met plezier volgen xx ;)
And don't forget to Thank your garden angels......:)
-
06 April 2014 - 08:18
Rogier Van Lokven:
Mooie fiskes, jong!! Wat had ik daar in Buenos Aires bij willen zijn! Lijkt me dikkkkkk! :)
Altijd jammer als je van toffe reisbuddies afscheid moet nemen, maar je komt vast wel weer een hoop andere coole peepz tegen die je onvergetelijke herinneringen zullen geven.
Blijf genieten van je verhalen, mooi en filosofisch beschreven!!
xxx
Choda Aerotica -
06 April 2014 - 08:35
Anita:
Joe " omdat ik je vorige blog gemist had, plaats ik zomaar een gedachte.....
Heb je wat te lezen,tussen al dat backpacken door!
We leven in het heden,niet in het verleden of in de toekomst.Maar het moment is vluchtig.
Leven in het Nu betekent dat we erkennen en aanvaarden dat de tijd verstrijkt,het verleden
Voorbij en de toekomst niet meer dan een gedachte.
HET NU IS ONS ANKER.
We kunnen er niet van uitgaan dat er een morgen zal zijn.VANDAAG DIT ENE MOMENT,is
Alles waarover we zekerheid hebben.
Toch betekent dit niet dat we de uitdrukking " grijp het moment" al te letterlijk moeten nemen door net als dieren instinctief te gaan leven.
Ons normbesef is immers gebaseerd op de toekomstige consequenties van het handelen
Van vandaag en onze dierbare herinneringen zijn gegroeid uit de vruchtbare voedingsbodem
Van het verleden.
Wie in het moment leeft wordt dus niet door genotzucht, maar eerder door opmerkzaamheid
Gedreven, elke gebeurtenis, elke daad en elk woord krijgt intense aandacht en niets ontgaat
Hem/Haar.
Heel veel fijne momenten........Be Awake And Enjoy !!! Liefs uit Adam.
-
06 April 2014 - 19:38
Dad:
Hi Joe !!
Super verhalen .......and thanks for your mail !
Getting to know you better with every blog !
en dit past zo goed bij jou :
" There are a lot of stories out there
waiting for you to
live and feel them all "
so :
Traveling :
" it leaves you speechless .....
then turns you into a storyteller " !!!
love x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
