Bocas del Toro

Beslissingen zijn niet meer dan een begin. Wanneer je er een neemt, duik je in feite in een machtige stroom, die je meevoert naar een plek waar je nog niet van gedroomd hebt op het moment van de beslissing.

- De Alchemist

Ik ga best wel heel erg lekker op deze quote, uit het boek 'De Alchemist' van Paulo Coelho. Seth, bedankt ;)

===

Ik stap in een overvol bootje. Naast me prepareert een stereotype Australiër, quasi nonchalant, zijn "ontbijt": een broodje vloeibare kaas met ketchup. Wauw. Niet alle helden dragen een cape, dat blijkt maar weer.

Aan wal staat een klein kind steentjes te ketsen over het wateroppervlak. Enkele minuten later stuitert onze boot over de zee, net zoals die klote steentjes van dat kind.
In de top3 van comfortabele tripjes staat deze toch wel op, uhm, ergens onderaan. Voor altijd. Een blauwe reet en heel veel niet-originele scheldwoorden later, stap ik uit op 1 vd eilandjes die Bocas del Toro rijk is.

Het hostel, Bambuda lodge, is er eentje die me direct m'n kleinzerigheid doet vergeten. Op het terras/zwembad kun je dingen doen die mensen normaal gesproken ook op een terras/zwembad doen. Maar je kunt ook besluiten jezelf op een bodyboard, via een glijbaan door een stukje jungle, rechtsreeks de zee in te lanceren. Wat ik uiteraard doe.

#niebang
#okemisschieneenbeetje

Toen het kind in mij weer tevreden was gesteld, ging ik nóg een keer. Want de volwassen mij is eigenlijk ook gewoon een soort reuzenbaby. En daarna nog een keer.

Als Koos energieloos val ik tenslotte op een terrasbedje in slaap. Een paar uur later word ik met een opgedroogd kwijlspoortje wakker. Ik merk dat ik iedereen in het hostel weggejaagd heb; niemand meer te bekennen. De mensen in je dorm, of rest vh hostel, zijn als solo-reiziger (bijna) allemaal potentiële nieuwe (reis)vrienden. Uhm... oke. Met welke "vrienden" ga ik vanavond op pad dan?

Er is een dikke fissa op het hoofdeiland en ik neem vanaf Solarte (eiland waar ik slaap) een bootje naar de overkant. Niet veel later sta ik dan op Colon (hoofdeiland), met een nieuwe missie: vrienden maken. Fakking raar als je er over nadenkt. Het beste is om er niet teveel over na te denken. Gelukkig ben ik niet zo'n denker...

Ik voel me ongeveer een uurtje eenzaam en zielig. Piet jankbal. Lekker voor me. Nadat ik m'n ballen weer had gevonden en klaar was met janken, besloot ik ergens aan een strandtent/bar te gaan zitten en ging de rest erna vanzelf.

Zoals ik al zei, vierde heel Panama hun onafhankelijkheid. Het leek alsof ze massaal hadden besloten om dit in Bocas te komen vieren, zó druk. Overal knalde afgezaagde salsa/reggaeton uit de speakers. Het leek de, vermoedelijk dove, "DJ's" ook vrij weinig te boeien dat het geluid vervormde; het volume bleef maar omhoog gaan.
Enrique Iglesias veranderde in een valse operazangeres wiens stem om de 5sec oversloeg. Van pijnlijk vals naar "wie wilt er nog meer de DJ een ram op z'n irritante gezicht verkopen"-vals. En iedereen maar dansen, zo raar. Oke oke oke, is het zo'n eiland? Rustaaaagh.

===

Ik heb uiteindelijk op verschillende eilanden geslapen, waarbij ieder eiland een andere sfeer en omgeving had. Van harde strandfeestjes, naar rustige mangroven, groene jungles vol dieren en verlaten postcard-paradijsjes. Dikke topper, die Bocas.

Het duurt dan ook bijna een week, voordat ik besluit verder te reizen. Ik weet natuurlijk donders goed dat ik amper iets heb gezien van Panama. Maar op de een of andere manier boeit dat me helemaal niks. Het FOMO (fear of missing out) virus is uit m'n systeem denk ik. In plaats daarvan vind ik het eigenlijk wel gewoon lekker, om langer op fijne plekken te hangen.

Oh, met m'n voet gaat het redelijk. De pijn verschilt per dag, maar lopen zònder schoen (zooltje) is nog steeds onmogelijk. Wat vaak irritante vragen oproept wanneer ik de zee of het zwembad in hinkel. "Hou je bek, je loopt zelf raar" is meestal het standaard antwoord wat ik er tegenwoordig uit flap. Zoek het niet eens meer om het überhaupt te vertalen voor de betreffende onnozele ziel. Ze zoeken het maar uit, ik kom hier voor m'n rust verdomme ;)

Verder ben ik best wel ontspannen en vind ik Panama wel mooi.

Kusjes.