Costa Rica
Door: Joe
Blijf op de hoogte en volg Joe
14 November 2017 | Costa Rica, San José
Het is vroeg in de ochtend en ik wandel over een stalen brug. Zo van Panama, hopsakee, Costa Rica in. Beetje vreemd, maar wel lekker. Een paar uur later stap ik in een kustdorpje uit: Puerto Viejo.
Kleuren, heel veel rood-geel-groen.
Planken, heel veel hipp(i)e surfplanken.
Marley, heel veel grijsgedraaide Bob. Die inmiddels ook al grijs zou zijn geweest.
Niks, heel veel ongekend lamlendig niksen.
In m'n hostel wordt gewerkt aan een nieuw golfplaten dak. En dat maakt herrie. Op een gegeven moment hoor ik een vet hard soort geschreeuw, wat ik het beste kan omschrijven als een boze leeuw die aan z'n staart wordt getrokken.
Nu ik daar over nadenk, kan ik me niet herinneren dat ik ooit heb gehoord. Maar goed, daar gaat het nu even niet om. Het waren dus brulapen die fakking hard aan het, je raad het al, brullen waren. Zelfs zij waren het niet eens met de ordeverstoring van de werkzaamheden.
Brulaap: mijn nieuwe spirit-animal :)
===
Los van alle reggae-vibes die Puerto Viejo zich heeft toegeëigend, brengt een half uurtje fietsen door de aangrenzende jungle je zonder problemen bij de mooiste verlaten stranden. Niemand te vinden om de narcist in mij te pleasen met een mooi fotooke. Nee, slechts m'n go-pro en ik op een adembenemend mooi stukje mensloos aarde.
Panama was best prijzig, maar Costa Rica flipt 'm helemaal de pan uit qua prijzen. En dat vind ik (lees: mijn portemonnee), zamazegge, eigenlijk wel heel fakking irritant.
Dus leef ik op instant-noodles, noten en hoe kan het ook anders; bananas! Backpackers starter-ontbijt-kit.
Ik "kook" ook zelf, dat is dan 1-0 voor m'n portemonnee. Wanneer ik Puerto Viejo verlaat, pak ik geen shuttle maar gewoon een lokale bus naar m'n volgende bestemming. Wat me weer een slordige honderd dollar scheelt (en ook 100 uur langer duurt, maar oke). Het staat inmiddels 2-0 voor mijn portemonnee.
In San José aangekomen, blijkt dat de chauffeurs van alle grote busmaatschappijen hebben besloten te staken. WTF, uitgerekend vandaag??! Aangezien San José lelijk en gevaarlijk is, wil ik zéker niet vast komen te zitten hier. Een taxichauffeur weet me net op tijd bij een of andere onherkenbare bushalte af te zetten, propt me een bus in richting Santa Cruz. Nadat ik natuurlijk een onredelijk bedrag af moest aftikken.
Na ruim 13u te hebben doorgebracht in een bus, kom ik dan aan op m'n laatste stop in Costa Rica: Tamarindo.
===
Tamarindo is net als Puerto Viejo een surfstrandje, op de top van een berg. Nee natuurlijk niet, gewoon aan het strand.
Net als Panama, heb ik maar zeer weinig gezien hier. Maar met m'n voet had ik toch geen lange hikes kunnen doen in de jungle. Dus wat dat betreft vind ik de kustplaatsen wel prima. Chillings.
Voordat ik Costa verlaat, verlies ik nog m'n bankpas, laat ik m'n DSLR camera en scheerapparaat kapot vallen.
Well played Costa Rica, well played.
Ik hou echter niet van verliezen en vind dat m'n portemonnee en dit land met een gelijkspel eindigen. Het is tenslotte ook mijn blog, dus kan mezelf wijsmaken wat ik wil :)
#durftbankrekeningniettechecken
#ikwilnaarnicaragua
===
Sneller dan verwacht trek ik Nicaragua in. Misschien hou ik mezelf wel een beetje voor de gek, maar hopelijk een nieuw begin daar. Het laagseizoen brengt toch een hoop lege hostels met zich mee. En dat op zijn beurt dus weer weinig contact, met als gevolg een vol hoofd verstrengeld in monologen.
Andere kant is dat ik mega veel nieuwe muziek ontdek, m'n persoonlijke record "stilliggen in de zon" heb verbroken en m'n pigment ongekende levels bereikt.
Ik voel me alsof ik nooit meer zonnebrand ga gebruiken! Voelt alsof ik een motor ga kopen in Nicaragua!
Ik ga daar iemand ontmoeten met wie ik zó diep een gesprek in kan duiken, dat zelfs woorden niet meer snappen wat we bedoelen en voelen.
Alleen maar om vervolgens op m'n motor te stappen en kei hard mee te zingen op de muziek die uit de speaker knalt. Rollend door de koloniale steden, niemand kan ons wat maken. Mensen kijken ons na en schreeuwen:
"ik wil zoals jullie zijn! WAAAAUW! En wat heeft die gozer rare krullen!!!"
Zuchtend van geluk, terwijl we vanaf een berg genieten van een jaloersmakende zonsondergang. Met vervulde harten dalen we in een zwoele zomeravond van de berg af, richting het strand. Waar we proosten op het leven en zweren dat we nooit meer naar huis gaan. Pinky-promise.
Fantaseren dat we daar, op die plek, een hostel gaan beginnen en alle mensen die dromen van avonturen zoals deze, welkom heten.
De plek waar ik m'n bankpas terug vind.
===
Oke, misschien heb ik mezelf een heel klein beetje laten gaan. Of toch niet?
#durftedromen
Durf.
Kusjes J.
Kleuren, heel veel rood-geel-groen.
Planken, heel veel hipp(i)e surfplanken.
Marley, heel veel grijsgedraaide Bob. Die inmiddels ook al grijs zou zijn geweest.
Niks, heel veel ongekend lamlendig niksen.
In m'n hostel wordt gewerkt aan een nieuw golfplaten dak. En dat maakt herrie. Op een gegeven moment hoor ik een vet hard soort geschreeuw, wat ik het beste kan omschrijven als een boze leeuw die aan z'n staart wordt getrokken.
Nu ik daar over nadenk, kan ik me niet herinneren dat ik ooit heb gehoord. Maar goed, daar gaat het nu even niet om. Het waren dus brulapen die fakking hard aan het, je raad het al, brullen waren. Zelfs zij waren het niet eens met de ordeverstoring van de werkzaamheden.
Brulaap: mijn nieuwe spirit-animal :)
===
Los van alle reggae-vibes die Puerto Viejo zich heeft toegeëigend, brengt een half uurtje fietsen door de aangrenzende jungle je zonder problemen bij de mooiste verlaten stranden. Niemand te vinden om de narcist in mij te pleasen met een mooi fotooke. Nee, slechts m'n go-pro en ik op een adembenemend mooi stukje mensloos aarde.
Panama was best prijzig, maar Costa Rica flipt 'm helemaal de pan uit qua prijzen. En dat vind ik (lees: mijn portemonnee), zamazegge, eigenlijk wel heel fakking irritant.
Dus leef ik op instant-noodles, noten en hoe kan het ook anders; bananas! Backpackers starter-ontbijt-kit.
Ik "kook" ook zelf, dat is dan 1-0 voor m'n portemonnee. Wanneer ik Puerto Viejo verlaat, pak ik geen shuttle maar gewoon een lokale bus naar m'n volgende bestemming. Wat me weer een slordige honderd dollar scheelt (en ook 100 uur langer duurt, maar oke). Het staat inmiddels 2-0 voor mijn portemonnee.
In San José aangekomen, blijkt dat de chauffeurs van alle grote busmaatschappijen hebben besloten te staken. WTF, uitgerekend vandaag??! Aangezien San José lelijk en gevaarlijk is, wil ik zéker niet vast komen te zitten hier. Een taxichauffeur weet me net op tijd bij een of andere onherkenbare bushalte af te zetten, propt me een bus in richting Santa Cruz. Nadat ik natuurlijk een onredelijk bedrag af moest aftikken.
Na ruim 13u te hebben doorgebracht in een bus, kom ik dan aan op m'n laatste stop in Costa Rica: Tamarindo.
===
Tamarindo is net als Puerto Viejo een surfstrandje, op de top van een berg. Nee natuurlijk niet, gewoon aan het strand.
Net als Panama, heb ik maar zeer weinig gezien hier. Maar met m'n voet had ik toch geen lange hikes kunnen doen in de jungle. Dus wat dat betreft vind ik de kustplaatsen wel prima. Chillings.
Voordat ik Costa verlaat, verlies ik nog m'n bankpas, laat ik m'n DSLR camera en scheerapparaat kapot vallen.
Well played Costa Rica, well played.
Ik hou echter niet van verliezen en vind dat m'n portemonnee en dit land met een gelijkspel eindigen. Het is tenslotte ook mijn blog, dus kan mezelf wijsmaken wat ik wil :)
#durftbankrekeningniettechecken
#ikwilnaarnicaragua
===
Sneller dan verwacht trek ik Nicaragua in. Misschien hou ik mezelf wel een beetje voor de gek, maar hopelijk een nieuw begin daar. Het laagseizoen brengt toch een hoop lege hostels met zich mee. En dat op zijn beurt dus weer weinig contact, met als gevolg een vol hoofd verstrengeld in monologen.
Andere kant is dat ik mega veel nieuwe muziek ontdek, m'n persoonlijke record "stilliggen in de zon" heb verbroken en m'n pigment ongekende levels bereikt.
Ik voel me alsof ik nooit meer zonnebrand ga gebruiken! Voelt alsof ik een motor ga kopen in Nicaragua!
Ik ga daar iemand ontmoeten met wie ik zó diep een gesprek in kan duiken, dat zelfs woorden niet meer snappen wat we bedoelen en voelen.
Alleen maar om vervolgens op m'n motor te stappen en kei hard mee te zingen op de muziek die uit de speaker knalt. Rollend door de koloniale steden, niemand kan ons wat maken. Mensen kijken ons na en schreeuwen:
"ik wil zoals jullie zijn! WAAAAUW! En wat heeft die gozer rare krullen!!!"
Zuchtend van geluk, terwijl we vanaf een berg genieten van een jaloersmakende zonsondergang. Met vervulde harten dalen we in een zwoele zomeravond van de berg af, richting het strand. Waar we proosten op het leven en zweren dat we nooit meer naar huis gaan. Pinky-promise.
Fantaseren dat we daar, op die plek, een hostel gaan beginnen en alle mensen die dromen van avonturen zoals deze, welkom heten.
De plek waar ik m'n bankpas terug vind.
===
Oke, misschien heb ik mezelf een heel klein beetje laten gaan. Of toch niet?
#durftedromen
Durf.
Kusjes J.
-
14 November 2017 - 06:24
Huisdier:
En de award voor het meest onhandige dier op aarde gaat naar...
Iemand anders.
Omdat er vast ergens iemand bestaat die nóg onhandiger is.
Maar... Hoe vind je zelf dat het gaat?
Fijn geschreven weer humaaan & hoop dat Nicaragua je meer gaat brengen. Hopelijk heb je ook je monkey mind bij je bankpas achtergelaten in CR. Lekker voor ze.
Doe maar even grondig vooronderzoek daar in San Juan. En genietings. Als een echte brulaap met een afgepakte banaan.
Lief zijn. Tot bijna! XR -
14 November 2017 - 06:32
Huisdier:
Ps: wél zonnebrand, voordat je huid dadelijk op de Chesterfield van mijn oma gaat lijken. En die heeft niet eens een Chesterfield. Eigenwijs dier. -
14 November 2017 - 08:13
Mama:
Ik kan alleen maar mijn hart vasthouden en hoop dat je het mij laat weten als je hulp nodig hebt, want praktisch gezien begin je niet veel zonder geld. Struisvogelpolitiek. Helptnie zoudiebrulaapschreeuwen. Oooow wordt t ZO EEN REIS?! Toppie xxx luvya -
14 November 2017 - 11:38
Bot:
Schrijf wat je wil en doe wat je wil homeboy! Fuck it.
Nicaragua geeft je vast en zeker meer !
P.s: "gelijkspel"
P.s: Brulapen zijn polygaam, well played... -
22 November 2017 - 09:39
Anja:
Zucht, komt het ooit goed met jou? :’)
Lekker bezig pik! Enjoy en doe stomme dingen.
Kussie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
