Dunedin

"Adams-kostuum"

Gisteren aangekomen in Dunedin, aan de Oostkust. In de middag n bus gepakt naar Baldwinstreet, the steepest street in the world!!

Die straat natuurlijk opgelopen, doet z'n naam/reputatie eer aan. Indrukwekkend steil, foto's komen later ;) Omdat er verder weinig te doen was/is in Dunedin, een "brewery tour" gedaan in de "Speights" bierbrouwerij. Ik heb niks met bier, maar Carlijn was jarig dus het was n mooie gelegenheid voor Tim Carlijn en mij, om goedkoop te drinken. Gewoon, omdat Carlijn en ik krenterige Hollanders zijn ;) En Tim zelden een gelegenheid om te zuipen overslaat.

Na 1,5 uur liepen we om 19:45 uur halflam de straat op. De buikjes moesten nog gevuld worden met voedsel. De eerste armoedige kebabtent sloegen we toch maar ff over. We liepen langs n Italiaans restaurant, zag er lekker uit. Dus wij naar binnen. 
Groot restaurant; mooie grote open haard met smeulend hout, ornamenten (allicht wist ik de betekenis van dit sjieke woord niet, maar t zijn dus plafondversieringen), spiegelwanden met gouden randjes, een mislukte en jongere versie van Jan Veen achter de piano, grote witte stenen beelden van halfnaakte Griekse vrouwen random geplaatst in het etablissement (wéér n duur woord :P ) Het deed n beetje denken aan n super foute inrichting van n zigeunerwoonwagen. 
Om dit alles af te toppen, was het gevuld met kakkers. Ik haat kakkers. Foute kakkers, met geld. Teveel geld, meer dan ons arme backpackers. Wat op zich geen kunst is natuurlijk. T verschil duidelijk zichtbaar, vooral in de kleding. Zij allen gekleed in nette kleding, passend bij het "sjieke" restaurant. 

Maar wij....:

Tim:
- Gratis Nevis bungy petje, zoals in een eerder blog omschreven, gratis meuk.
(welke hij wel afzette, waardoor z'n dikke hanenkam zichtbaar werd, LOL)
- blauw houthakkers overhemd
- t-shirt met de tekst "Some may never live, but the crazy never die" (geniaal)
- gare spijkerbroek
- hikingschoenen 
- rode vikingbaard

Carlijn:
- haren in n knotje
- verlept wit hemdje 
- spijkerbroek hotpants
- slippers
- roze nagellak op dr teennagels

Joe:
- houten kop van t slaaptekort de laatste dagen
- wit tshirt met n opvallende print van n vrouw die n lollie aflikt (lollie als in het snoepgoed trouwens, voor de viezerikken onder ons)
- camo print korte broek
- slippers
- voeten/kuiten vol met opengekrabde sandfly-beten

Onze adem riekte naar het inwendig gebruik van alcoholhoudende drank,  onze ogen bloeddoorlopen, onvast ter been en we spraken met een zogenaamde "dubbele tong". 
(herkenbare zinnen voor iedere agent ;) )

En zo zaten we daar, weggestopt in n hoekje bij de pianist. Begrijpelijk. 
Vanzelfsprekend wist Tim de situatie uitstekend te analyseren: 
"This is a place for posh bitches mahn, fokk mi"...

Tim en ik bestelde ieder n pasta, Carlijn een pizza. Ondanks de ambiance en uitstraling vh geheel, was er niks van terug te vinden in het eten. Alles, maar dan ook ALLES, was bestrooid met kwart-tenen knoflook... Alles smaakte hetzelfde. Er dreven nog net geen tenen knoflook in onze drank, zoals olijven in n martini. Ze hadden me n broodje poep met loempia-kots-saus kunnen geven, met die hoeveelheid knoflook, had ik t nie gemerkt LOL! 
Carlijn omschreef haar pizza als n houten plank met rauwe groenten. Zo zag t er ook uit. Happy birthday meid whahahaha!! :D

Al met al n slecht idee dus, we koken de volgende keer wel weer zelluf! Hierna ons verdriet maar geprobeerd weg te drinken. In n kroegje met butterscotch-bier (for the win!), gevolgd door n shotje van Bacardi rum van 75,5%.  Ik wist niet eens dat die bestond. 
Deze combinatie resulteerde in n toch nog gezellige avond, afgesloten door n dronken rondrennende en heg-springende flapdrol genaamd Tim. 
Toen hij echter met z'n broek op z'n knieën stond, met alleen een boomblad voor z'n edele delen, was t toch echt de hoogste tijd om te gaan snurken :D

Love -X- Joe