Panama-city
Door: Joe
Blijf op de hoogte en volg Joe
03 November 2017 | Panama, Panama-stad
Of jullie die mop al kennen. Die ene, van die jongen met z'n oude (inmiddels allang verlopen en niet voorzien van gaten omdat hij de stempels niet wilde beschadigen) paspoort. Dat verhaal dat hij vanaf Schiphol weer lekker naar huis kon en de volgende dag pas kon vliegen naar Panama.
Dàt verhaal. Best een kut verhaal. Ook niet grappig trouwens. Never mind. Je bent zelf dom.
Anyways, de volgende dag loop ik vrolijk ingecheckt rond op Schiphol. Na 5min was ik m'n boardingpass alweer kwijt. Jezus, gaat het zó'n reis worden?! Ik bereid me alvast mentaal voor.
Twintig duizend dubbele security checks in NY. Een laatste schrale vlucht waar je moet betalen voor de films. Èn een vliegtuigstoel-nekhernia later stap ik in Panama uit. Wat is het hier warm en wat zijn er veel grote gebouwen. Steden zijn nooit echt zo m'n ding geweest besef ik weer. Ik wil weer naar huis. Grapje.
Op het vliegveld spreek ik iemand vliegtuig-genoot aan, en via een vriend van haar die ergens aan het couchsurfen was, fix ik een gratis ritje richting stad en m'n hostel. Ik begrijp er zelf ook weinig van, maar vind het wel lekker zo. Direct m'n mandje in.
Van m'n knettergekke en vooral ontspoorde bioritme moet ik later die nacht opstaan. Het is pas 03:00 uur lokale tijd, laten we toch nog maar ff blijven liggen. In de middag stap ik op de fiets, omdat ik Panama-city ff wil verkennen.
Ik laat, als de nare witte slasaus-toerist die ik ben, een foto van me maken bij hèt Panama bord. De achterband van m'n fiets is het ook niet eens met mijn domme gedrag en laat zich spontaan leeglopen. En terecht. Kutzooi!
Natuurlijk nergens een fietspomp te bekennen. Terug lópen naar het hostel dus. En laat dàt nou net hetgeen zijn wat ik niet zo veel wil gaan doen deze reis. Want reuma-teen en hielspoor. Gelukkig scheen de zon niet en had ik me lekker ingesmeerd...
Gaat het dus echt zó'n reis worden? Jazeker. Maar dat mag allemaal ;)
Welkom in Panama!
===
Heel Panama, letterlijk héél Panama, heeft drie dagen vakantie. Soort van viering van de onafhankelijkheid ofzo. Gefeliciteerd.
Ik ben al vrij snel klaar met de grote stad en besluit door te reizen. Om me toch een beetje tegemoet te komen heeft god me een laatste plaatsje gegund op de nachtbus. Fuck god trouwens. Ik stond al om 09:00 op dat plakkerige station in de rij voor die plek in de bus van 17:30.
Thanks Hollandse biowekkerklokmachine, voor het vroege wakker makings. De rest in het hostel had dus pech, omdat ze met hun brakke hoofd nog in bed lagen te ronken.
Ja, ik weet dat dat net zo goed mij had kunnen overkomen. Nou en. Vandaag lekker niet. Van blijdschap maak ik een 1-benig sprongetje.
In de bus zit ik naast een local die het wel lekker vind om met d'r hoofd een kwart slag gedraaid in d'r stoel te zitten. Drie keer raden welke kant dat rare hoofd op gedraaid zit. (Als je niet mijn kant hebt gekozen ben je af.)
Soort hongerige starende stoel-gekko. Nieuw dier. Gelukkig duurde het "maar" een uur voordat ze naar de binnenkant van haar eigen ogen ging staren. Laat me toch met rust mens.
11 bus-uren later, kom ik midden in de nacht als een soort zombie aan bij de pier. Daar nog 2uur wachten op de boot. Mooie aansluitingen hebben ze hier.
Ik bekijk m'n opblaasbare nekkussen. Ik ben trots dat ik heb ontdekt dat ik 'die domme dingetje' maar halfslap moet opblazen voor perfecte (slaap)comfort. Direct hierna besef ik me dat ik al járen reis en die dingen al die tijd vervloekt heb. M'n trots verdwijnt direct als Tony Chocolonely voor m'n neus. Ik voel me als de jongen van die mop met z'n verlopen paspoort op Schiphol. Sukkel.
Als sarcastisch zeiken over dit soort shit een officiële sport zou zijn, hoefde ik nooit meer te werken.
Zó, dat is ook weer allemaal uit m'n systeem. Het is hoog tijd dat ik ga ophouden met deze onzin, hopelijk geeft m'n nieuwe spot me meer inspiratie. Ik denk het wel. Voel me op zich best prima, ondanks dat m'n voet er niet veel beter op wordt. Gelukkig heb ik diclofenac bij.
Ik ga hem nu helemaal de pan uit chillen. En dat vind ik wel lekker ja :)
Dàt verhaal. Best een kut verhaal. Ook niet grappig trouwens. Never mind. Je bent zelf dom.
Anyways, de volgende dag loop ik vrolijk ingecheckt rond op Schiphol. Na 5min was ik m'n boardingpass alweer kwijt. Jezus, gaat het zó'n reis worden?! Ik bereid me alvast mentaal voor.
Twintig duizend dubbele security checks in NY. Een laatste schrale vlucht waar je moet betalen voor de films. Èn een vliegtuigstoel-nekhernia later stap ik in Panama uit. Wat is het hier warm en wat zijn er veel grote gebouwen. Steden zijn nooit echt zo m'n ding geweest besef ik weer. Ik wil weer naar huis. Grapje.
Op het vliegveld spreek ik iemand vliegtuig-genoot aan, en via een vriend van haar die ergens aan het couchsurfen was, fix ik een gratis ritje richting stad en m'n hostel. Ik begrijp er zelf ook weinig van, maar vind het wel lekker zo. Direct m'n mandje in.
Van m'n knettergekke en vooral ontspoorde bioritme moet ik later die nacht opstaan. Het is pas 03:00 uur lokale tijd, laten we toch nog maar ff blijven liggen. In de middag stap ik op de fiets, omdat ik Panama-city ff wil verkennen.
Ik laat, als de nare witte slasaus-toerist die ik ben, een foto van me maken bij hèt Panama bord. De achterband van m'n fiets is het ook niet eens met mijn domme gedrag en laat zich spontaan leeglopen. En terecht. Kutzooi!
Natuurlijk nergens een fietspomp te bekennen. Terug lópen naar het hostel dus. En laat dàt nou net hetgeen zijn wat ik niet zo veel wil gaan doen deze reis. Want reuma-teen en hielspoor. Gelukkig scheen de zon niet en had ik me lekker ingesmeerd...
Gaat het dus echt zó'n reis worden? Jazeker. Maar dat mag allemaal ;)
Welkom in Panama!
===
Heel Panama, letterlijk héél Panama, heeft drie dagen vakantie. Soort van viering van de onafhankelijkheid ofzo. Gefeliciteerd.
Ik ben al vrij snel klaar met de grote stad en besluit door te reizen. Om me toch een beetje tegemoet te komen heeft god me een laatste plaatsje gegund op de nachtbus. Fuck god trouwens. Ik stond al om 09:00 op dat plakkerige station in de rij voor die plek in de bus van 17:30.
Thanks Hollandse biowekkerklokmachine, voor het vroege wakker makings. De rest in het hostel had dus pech, omdat ze met hun brakke hoofd nog in bed lagen te ronken.
Ja, ik weet dat dat net zo goed mij had kunnen overkomen. Nou en. Vandaag lekker niet. Van blijdschap maak ik een 1-benig sprongetje.
In de bus zit ik naast een local die het wel lekker vind om met d'r hoofd een kwart slag gedraaid in d'r stoel te zitten. Drie keer raden welke kant dat rare hoofd op gedraaid zit. (Als je niet mijn kant hebt gekozen ben je af.)
Soort hongerige starende stoel-gekko. Nieuw dier. Gelukkig duurde het "maar" een uur voordat ze naar de binnenkant van haar eigen ogen ging staren. Laat me toch met rust mens.
11 bus-uren later, kom ik midden in de nacht als een soort zombie aan bij de pier. Daar nog 2uur wachten op de boot. Mooie aansluitingen hebben ze hier.
Ik bekijk m'n opblaasbare nekkussen. Ik ben trots dat ik heb ontdekt dat ik 'die domme dingetje' maar halfslap moet opblazen voor perfecte (slaap)comfort. Direct hierna besef ik me dat ik al járen reis en die dingen al die tijd vervloekt heb. M'n trots verdwijnt direct als Tony Chocolonely voor m'n neus. Ik voel me als de jongen van die mop met z'n verlopen paspoort op Schiphol. Sukkel.
Als sarcastisch zeiken over dit soort shit een officiële sport zou zijn, hoefde ik nooit meer te werken.
Zó, dat is ook weer allemaal uit m'n systeem. Het is hoog tijd dat ik ga ophouden met deze onzin, hopelijk geeft m'n nieuwe spot me meer inspiratie. Ik denk het wel. Voel me op zich best prima, ondanks dat m'n voet er niet veel beter op wordt. Gelukkig heb ik diclofenac bij.
Ik ga hem nu helemaal de pan uit chillen. En dat vind ik wel lekker ja :)
-
03 November 2017 - 17:43
Mama:
Ja, begon als zo’n reis, maar het was nodig en dat wist je wel zo onvoorbereid als je was kreeg je een tweede kans. Nu alles van je afschudden en de zone in. Die van relax en chill. Geniet lieffie en nooit met mate luvya -
04 November 2017 - 02:43
Huisdier:
Eindelijk zonder kleurscheuren bestemming bereikt. Toch 'maar' twee pogingen nodig, it's a Christmas miracle! Positief bekijken, trots op je. Had je trouwens ook niet meer mee terug genomen naar Den Bosch. Grapje natuurlijk. Oh nee toch niet. Jawel.
Hoop dat je hoefjes snel beter voelen en je zonder die oude-dieren-zooltjes kan, anders heb je straks slasausvoeten bij satébenen. En da is dan ok wir gin gezicht. Altijd blijven zeuren, vooral om futiliteiten. Zie overigens wel meteen je 1-benige sprong voor me, heerlijk zeepaard.
Blijf altijd springen!
Lief zijn. XR
Ps: kijk nu al uit naar 'Noo-Noo chillt m de pan uit' aflevering 2. Doorlopen. -
04 November 2017 - 10:31
Mathor:
Ja sarcastisch zeiken vind ik wel lekker Jah... more please!
Die jongen van die paspoort mop heeft zeker een ONFULDOENDE!
En jij ook!
Oh nee toch niet, jij krijgt al een semi voldoende...
Ps. Je bent zelf een halfslap nekkussen
-
04 November 2017 - 22:51
Rogier:
Haha, goeie intro, monstro!
Goed begin is de halve reis....ofzoiets. Zeer benieuwd wat voor meer ongeluk je op je dak zult krijgen. Ik hoop echter dat je meer geluk zult ontvangen, cap Crippletje. #ikmagverkleinenkut
Spreek je wel op de app, toch in dezelfde tijdzone. Toch tijd zat! Leef de leven in ieder geval, Abolo de la poyo!
Xxx eggmek.....mek mek mek...MEK!
#bosporusbosporusbosporusbosporus
-
05 November 2017 - 00:54
Dirk:
Bij ME
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
