5. Cambodja
Door: Joe
Blijf op de hoogte en volg Joe
04 November 2015 | Cambodja, Khett Siem Reab
••CAMBODJA••
===
SIHANOUKVILLE - "No plans"
===
Eigenlijk nog voordat we een plan hadden gemaakt, wijkten we er alweer van af. Heerlijk!
We besloten om Phnom Penh over te slaan, afgaande op de verhalen die we er over gehoord hadden. In plaats daarvan zouden we elkaar elders treffen. Voor mij 18u in de aller aller àllerkutste bus, vanuit Saigon. En voor Rogier nog eens 6u met de bus, nadat hij geland was vanuit NL. Maar het zou een mooier begin van onze reis zijn.
Toen ik enkele maanden geleden mijn 'Lonely Planet' reisgids kocht, sloeg ik de reisgids "toevallig" open op een willekeurige pagina. Eentje met daarop een strand vernoemd naar een iets waar ik in geloof. Geloof ik.
En nu, zonder vooraf te weten dat dit strand lag in de stad waarin we elkaar zouden treffen, begon onze reis:
Serendipity beach, Sihanoukville (Cambodja).
[ ser-ən-ˈdi-pə-tē ]
(Serendipiteit: iets waardevols vinden waar je in eerste instantie niet naar op zoek bent. Maar het is meer dan toeval. Men moet ook de creativiteit of intuïtie bezitten om de waardevolle toevalligheid te zien)
Het was erg apart om Rogier opeens te zien zitten in het hostel. Na een maand door een vreemd land te hebben gereisd waarin ik amper Nederlands sprak. Voor heel even voelde het onwerkelijk, maar snel genoeg vertrouwd en goud!
Sihanoukville; een romantisch en pittoresk stadje aan een het serendipity-strand. Het zou perfect zijn geweest om te bezoeken met je vriendin; dineren aan zee bij kaarslicht. Ik kan nog meer en mooiere omschrijvingen geven, maar dat heeft geen zin. Want ik was er nu met Rogier, Adam en Marco. Hooguit wat extra man-hugs dus. Ook fijn ;) Gelukkig was er van alles te beleven op het strand en werd onze vakantie fijn ingeluid.
Het heeft dus zo moeten zijn, dat onze reis hier zou beginnen. Later zou blijken waarom.
===
KOH RONG - "Too much input"
===
Eerlijk gezegd wist ik niet eens dat Cambodja eilanden had, maar dat bleek wel het geval. Lekkere voorbereiding weer, verdomme. De volgende dag vetrokken we naar Koh Rong, een eiland 1u varen vanaf Serendipity.
Wat ik daar aantrof, lag totaal niet in de lijn der verwachtingen: een groenrijk eiland, parelwitte stranden omringd door een turquoise-blauwe zee, kokosnoot-bomen en hangmatten.
"Waar ben ik?! Is dit Cambodja?"
Dit had ik verwacht in Thailand maar niet hier. Alleen maar houten hutjes te zien op de stranden, geen grote resorts. Mega chill!
De tweede dag besloten we een boottrip te maken met een vissersbootje. Naar mate we verder de zee opgingen, nam het water alle tinten blauw naadloos aan, om te eindigen met diep donker.
We stopten om te vissen. Lekker oldschool met een vislijntje en blote handen vanuit de boot. Het was even oefenen maar we waren succesvol. En maar goed ook, want dat zou ons avondeten worden. En een hongerige Joe, is geen fijne Joe. Heb ik uit betrouwbare bronnen vernomen... ;)
Terwijl de kapitein onze visjes op de BBQ knalde, dropte hij ons op een klein eiland om de zonsondergang te bekijken.
De hete bol, zonder bewolking in volle glorie te bewonderen. Hoe dichterbij ze bij de horizon kwam, hoe roder ze werd. Alsof de horizon haar liet blozen. De rode bol smolt uiteindelijk samen met de oneindige lijn die we horizon noemen. Totdat alleen haar oude licht ons nog werd toegeworpen.
Terwijl we onder het genot van onze eigen gevangen vis rustig terug vaarden, bleven we genieten. De lucht kleurde oranje/geel/rood, maar dit was slechts het begin. Aan de horizon achter ons, trok namelijk een grote witte stapelwolk voorbij. Als een uitgegumde zeppelin. De wolk lichtte om de zoveel seconden op, van binnenuit. Bliksem, ìn de wolk. Alsof er in de wolk vuurwerk werd afgestoken. Letterlijk en figuurlijk een flitsend optreden. Om ons niet te storen, bleef de donder uit. Wel zo netjes van de wolk.
Waar moest ik kijken? Voor of achter me? Naar de lichte, soepele en geleidelijk veranderende lucht van de zonsondergang. Of naar de duistere, flitsende en ongetemde show achter me. Ik kon niet kiezen.
De kapitein legde de boot stil achter een klein, onbewoond eiland. Vol hoop sprong ik in het water. Oplichtend plankton omringde m'n lijf: yes!!
'Bioluminesence' !!
De witte donderwolk bleef geduldig voor de maan hangen, waardoor de kleine levende breekstaafjes nòg beter te zien waren. Terwijl we ronddobberden in de zee, keken we omhoog. De gehele Melkweg in al zijn grootsheid, glinsterde op ons neer. Net als het Zuiderkruis.
Ik was sprakeloos. Echt. Sprakeloos.
Geen van de fenomenen waren nieuw voor me. Maar ik had ze nog nooit, NOOIT, allemaal samen zien komen. Wat een geluk....!
Er werd bijna niet gesproken toen we terug naar het eiland gingen. De witte zeppelin bereikte uiteindelijk ook ons eiland. De ingehouden donder kwam er nu ineens uit.
Terwijl de regendruppels op de golfplaten-daken vielen, lag ik in m'n eigen wereld nog steeds na te genieten.
Het was alsof Cambodja wilde laten zien wat ze in haar mars had. Ze gaf letterijk een show weg. Een indrukwekkend spektakel. Voor even had de natuur de vrije hand gekregen en alle trukendozen werden opengetrokken.
Van zonsondergang en bliksem aan de horizon, naar miljoenen lichtjes in het water en miljarden lichtjes aan de hemel.
#staandeovatie
#wellplayed
#chapeau
===
SIEM REAP - "Angkor What?"
===
Waar ik in Saigon afscheid nam van Michael en Maxi, nam ik in Koh Rong afscheid van Adam en Marco. Eraan terugdenkend, zijn het oa die 4 kerels die m'n reis door Vietnam onvergetelijk hebben gemaakt. Totaal niet gepland kwamen onze wegen bij elkaar. Erg mooi, nu ik erop terug keek. M'n 'zoons' hadden het nest verlaten en waren nu allemaal uitgevlogen. Hopelijk kruisen onze wegen nog eens.
Serendipity.
Safe travels lads xXx
Samen met Rogier doornaar Siem Reap! Het ene avontuur nog naar net afgesloten. Klaar voor het volgende. Onderweg en bij onze aankomst, merkte ik eigenlijk pas hoe 'afgestompt' ik was. De mensen op straat, het verkeer, de toiletten. Eigenlijk het algemene Aziatische straatbeeld, ik vond het "normaal". Keek er niet meer van op, maar Rogier wel. Logisch natuurlijk, want sommige dingen waren ook vreemd, hectisch grappig en/of mooi. Het deed me beseffen hoe snel je kunt wennen aan bepaalde dingen.
De reden dat we naar Siem Reap gingen, waren natuurlijk de 'Angkor' tempels. Een enorm groot gebied, waar je een week voor nodig zou hebben om àlle tempels te zien en eer aan te doen. Wij hebben er een halve dag besteed, genoeg voor ons cultuurbarbaren ;)
Desalniettemin een zeer bewonderenswaardig geheel, met name de tempel 'Angkor Wat'. Het drukte me wel weer even met m'n neus op de feiten. Ik heb al moeite om twee simpele stenen op elkaar te balanceren.
#jenga
===
Ondanks dat we Cambodja maar voor heel even hadden 'aangetikt', had het me aangenaam verrast. Kort maar krachtig, me dunkt.
In de bus naar Thailand sloot ik m'n ogen:
Ik ben terug op 'Long beach', Koh Rong. M'n voeten laten afdrukken achter in het onaangeraakte witte zand. Af en toe laat een aanspoelende golf een laagje water achter. Het witte zand is voor heel even net een spiegel.
Terwijl het nummer "Amber Run - 5am" in m'n oren klinkt, kijkt de narcist in mij naar beneden. Ik zie slechts een vage weerspiegeling van mezelf terug staren. Sukkel. Maar voor heel even twijfel ik toch wie ik liever zou willen zijn.
De scherpe, heldere versie van mezelf die alles voelt. Of de vage, stoïcijnse variant? Soms gaan er zóveel emoties door m'n lijf, dat ik het niet meer weet.
Zoals er in het nummer gezongen wordt:
"You don't know what you've got until it's gone.
And you don't know who to love until you're lost.
And you don't know how to feel until the moment's passed.
I wish you'd live like you're made of glass"
Rake woorden, maar leven alsof ik van glas ben is voor mij niet weggelegd.
Opeens zie ik twee kleine kindjes op het strand. Het ene kindje houdt een touwtje vast. Hij sleept het andere kindje voort over het strand in een opengesneden jerrycan.
Het beeld van de twee is even simpel als fascinerend. Kinderen. Het zijn kínderen die van glas zijn. Kwetsbaar. Eerlijk. Scherp. Ze snijden met gemak door ieders verdediging en raken je zoals alleen kinderen dat kunnen.
Ik zet een stap en de zandspiegel breekt. Ik kies voor gevoel. Allicht.
Love =X= J.
-
04 November 2015 - 16:17
Mama:
Natuurlijk maak je weer fantastische dingen mee! En nu kun je het delen = dubbel. Waarom blijf je niet wat langer daar waar het zo mooi is? Blijf jij maar Joey, een eigen huis...een plek onder de zon etc... Je bent wie je bent. Uniek. One of a kind, net zo mooi als ieder die je pad kruist. Je zult ooit beseffen waarom je dit allemaal hebt gezien en meegemaakt en dat het leven, leven is. Waar dan ook. Echte schoonheid zit van binnen. Luvya, take care ❤️
-
05 November 2015 - 07:10
Karikatuur Van Zichzelf :
Hey baardman, of baardmannen nu. Mooi verhaal weer en goed te horen dat die neef van je in de buurt Is om je een beetje te beschermen. Hij Was altijd al de verstandigste van jullie 2. ;-)
Lijkt me onwijs mooi die ervaring Op Koh Rong. Zet ik op mijn 2 travel list :)
Keep us updated ouwe reis journalist.
J@N -
08 November 2015 - 13:10
Bert:
Hoi Joe! Weer een prachtig verhaal en niet te vergeten ervaringen. Mensen ontmoeten is een verrijking en afscheid nemen voelt als een verlies. Jouw maten, waarmee je weken optrok, zullen hoe dan ook in je herinnering blijven. Je Nederlandse maatje is inmiddels alweer een week in je gezelschap. Geniet ervan en vervolg je reis met dezelfde beleving als de eerste vier a vijf weken! We blijven je volgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley