2. Hanoi, Phong Nha, Hue & Hoi An.

2.

===
HANOI - "Same same, but different"
===

Vanwege m'n iets-langer-dan-gepland-motorritje had ik mijn bus terug naar Hanoi gemist. Nog een dagje regenachtig Sapa dan maar. Een dagje bijkomen was op zich niet verkeerd.

Wederom die rare nacht-slaap-bus terug naar Hanoi, waar ik om 04:00 aan kwam. In Hanoi moest ik mezelf even vermaken, want m'n "aansluitende" bus was pas om 18:00. Van Remy en Kelsey moest ik helaas afscheid nemen, maar Ryan reisde mee. Om ons te vermaken besloten we wat door Hanoi te wandelen. Ondanks dat Ryan wat kreupel liep, ging het best prima. Op een gegeven moment zagen we twee Vietnameze mannetjes op de stoep zitten, grote rokende bamboe-pijp aan hun mond: interessant.

"Come come you try", en mijn eerste ingeving was 'nee'. Dus besloot ik het te proberen.

In een klein stalen uitsteekseltje propte hij iets van tabak. Dit stalen ding werd dan onder in een gat in de bamboe-pijp gestoken. Hij stak het aan en ik moest aan de bovenzijde van de pijp maximaal inhaleren. Aangezien ik een ongelofelijke miet ben qua roken, ging ik uiteraard hoesten na het inhaleren van die bende. Gevolgd door geniepig gelach.

"Pff, laf spul. Ga d'r alleen van hoesten, domme troep", dacht ik bij mezelf terwijl ik verder liep. Ik veranderde al vrij snel in een slingerende dweil en enkele meters verder moest ik toch ff gaan zitten. Van duizeligheid. Dit alles onder luid applaus/gelach van de locals in de straat. Ik was een soort van high. Laat 'soort van' maar weg. Zat ik daar, tussen het immer rondrazende verkeer van Hanoi, op de grond. Stom te lachen. Mega vreemd, van 1 keer inhaleren was ik totaal van het padje en duurde het zeker 5min voordat ik weer normaal kon doen. Soort van wiet, maar dan anders. 'Same same, but different', een heerlijk pakkende uitspraak die te pas en onpas wordt toegepast in dit land.

"Where can I get one, what's a good price and where do we buy that tobacco"

Ik kon het natuurlijk niet laten, want dit was iets wat ik thuis met m'n vrienden over moet doen. Prepare yourself.

===
PHONG NHA - "Kansloos"
===

Wederom een nachtbus verder kwamen we aan in Phong Nha. Op alweer zo'n christelijke tijd, 05:00 ditmaal. Enfin, beetje proberen te slapen op houten bankjes totdat het hostel open gaat. Dit stadje staat bekend om z'n grotten, maar een georganiseerde Tour vanuit het hostel was te duur. Zodoende huurde we
met een groepje wat van die motor-scooters en maakte we onze eigen weg naar de grotten. Vergeleken met Sapa was dit ritje een lachertje en het voelde goed, om een normáál ritje te maken.

Bij de grot zelf aangekomen kregen we eerst een suffe instructievideo, die precies liet zien wat we allemaal gingen doen. Weg verrassing. En irritanter nog, wat het zou kosten als je materiaal kapot of kwijt zou maken. Honderdduizend Dong voor dit, miljoen Dong voor dat enz enz. Gierige geniepige Vietnameesjes.
We gingen namelijk eerst een rivier over ziplinen, om vervolgens een stuk te zwemmen om de grot te kunnen betreden. Dit alles uitgerust met een "high quality"-lifevest en bouwhelm+lampje. De grot zelf, tja, was een grot. Wat een lelijk woord trouwens, grot. Wat wèl tof was: halverwege het lelijke woord, moesten we door een nauwe passage kruipen, om in een soort van modderpoel terecht te komen. Met z'n allen lekker in het donker in de modder spelen, als kleine kinderen. Hierna konden we nog stuk zwemmen in de grot, in het donker. Wat vrij vreemd was. We eindigden met een stukje kayakken en dat was het einde van de trip.
Al met al een beetje lafjes en voelde aan als een tourist-trap. Ik sprak met mezelf af nooit meer een grot te gaan bezichtigen, toen ik aan een soortgelijke afspraak moest denken. Namelijk die van vorig jaar in Bonito, Brazilië. Ik geloof dat ik toen precies dezelfde afspraak ook al had gemaakt.

Mijn geheugen: kansloos.

===
HUE - "Little Johnny"
===

Ik zou bijna gaan wennen aan de nachtbussen, ware het niet dat ik gewoon veel te groot voor de "bedden" ben. Alleen in een soort van foetus-houding pas ik er in, het moest vast een grappig gezicht zijn. Bij iedere stop woorden er allerlei Vietnameze woorden geschreeuwd, kotsen passagiers plastic zakjes vol en verspreidt de airco de muffe lucht van zweet, kots, scheten en loempia's.

#busleven

Heb ik even geluk dat mijn neus niet goed functioneert.

Hue, regenachtig Hue. Blijkbaar is het tyfoon-seizoen voorbij, maar het regenseizoen begonnen. Ik dacht dat ik dat toch ànders gepland had verdomme.
Ik had het jullie nog niet verteld geloof ik, maar tussen Hue en mijn volgende stap, Hoi An, bevindt zich de "High Van Pass". Blijkbaar een super mooie route om te rijden, vooral op een motor. Ik had met mezelf afgesproken niet op een motor te stappen in Vietnam. Aan die afspraak heb ik me niet kunnen houden, want Sapa. Ondertussen hoorde ik steeds meer verhalen van medereizigers die op de motor stapten en werden ook aan mij motors (te koop) aangeboden. Keer op keer voelde het niet goed en wees ik het aanbod af.

Aangekomen in Hue begon het toch te kriebelen, dus vroeg ik wat rond. Een kerel die in het hostel werkte, verwees me door naar een local; "Mr. John". Hij kwam me ophalen met een auto en samen met Ryan reden we richting zijn huis. Ik de auto zat een klein mannetje, het zoontje van Mr. John. Een super schattig ventje, werd bij mij op schoot gezet. Ik heb nog nooit echt "vader-gevoelens" gehad ofzo, maar m'n kleine koude stenen hart begon stiekem op te warmen. Mr John kreeg tranen in zijn ogen. Hij vertelde dat hij z'n zoontje nèt had opgehaald van het vliegveld, want hij was een paar maanden bij opa en oma geweest in Ho Chi Minh. Ik zag de tranen en hoe liefdevol hij naar zijn zoon keek. Ik zag de kinderlijke onschuld en besefte me dat liefde universeel is, in ieder land en taal hetzelfde. Prachtig.
Paardje rijdend op m'n been, onderweg naar hun "thuis", slikte ik de brok in m'n keel weg. Ik keek achterom en Ryan sloot z'n ogen en knikte even, hij voelde het ook.

Niet veel later zou ik mijn reis door de rest van Vietnam verder vervolgen op de motor. Mijn motor. Gedoopt en vernoemd naar zijn zoontje:

"Little Johnny"

#happydays

===
HUE - "Viervoeter"
===

In Hue nam ik afscheid van Ryan, kreupele Ryan. Ik bleef nog een dagje in Hue, zodat ik bij Maxi (DUI), Michael (DUI), Adam (ENG) en Marco (ENG) op de motor aan kon sluiten. Het regende nog steeds in Hue, maar ik wilde tòch m'n nieuwste aanwinst testen. Het gevoel dat ik nu gewoon m'n eigen motor had, deze kon pakken wanneer en kon gaan waar ik wilde, deed me meer dan ik dacht. Paarse Teletubbie-poncho aan en gáán. Rollend door Hue, op zich geen mega bijzondere stad. Maar het voelde zó chill, de muziek in m'n oren slechts onderbroken door het lichte getik van de regendruppels op m'n paarse poncho. Van alle kanten raasden gehaaste Vietnamezen me voorbij, maar mijn oog viel vooral op de arme inwoners. Langs de weg zat een vrouw met een soort van grote pan soep.
Omdat ik altijd honger heb, en nieuwsgierig was, schoof ik een klein rood plastic stoeltje aan. Tot haar verbazing. Ik kreeg een kom, gevuld met troebelig water, noedels, wortel, ui en twee verschillende kleuren vlees.

Wit vlees: *doet kip na*, ik zag de vrouw lachen en knikken.

Zwart vlees: *doet hond na*, ik zag de vrouw lachen en knikken.

Ik zag mezelf janken en schudden. Allicht was ik niet van plan hond te gaan eten. Het kostte me dan ook enige moeite de rest wèl op te eten. Aangezien de flinke zwarte, rubberachtige, stukjes viervoeter mijn lepel keer op keer wisten te omcirkelen. Ik ruilde een glimlach om tegen een ietwat boze blik en vervolgde verward m'n weg.

#hondenleven

===
HIGH VAN PASS - "Beloning"
===

De volgende dag vertrokken we met z'n 5en richting de 'High Van Pass'. Aangezien m'n voorbereiding voor deze reis nihil was, had ik geen idee wat ik kon verwachten. Ik wist alleen dat het een "mooie route" zou zijn. Iemand in het hostel had de route er naartoe uitgestippeld op een kaart.

Zo vertrokken we, helaas in de regen. Voor de de eerste keer op de motor met m'n beide backpacks. Veilig en droog in een plastic zak, op m'n verlengde bagagedrager. Dat was even wennen, qua het besturen van 'Little Johnny' (LJ), maar prima te doen!

Het duurde ongeveer 2 uur voordat we het begin van de 'High Van Pass' bereikten. We besloten snel wat te eten, in een of ander smerig klein hutje langs de weg. Bij het toilet lagen twee jonge honden, grommend terwijl ik voorbij liep. Ze waren omringd door botten, ik zou haast zweren dat er ook een schedel van een hond tussen lag, ware het niet dat mijn anatomische kennis ontoereikend was. Maar dan nog, ik zou ook grommen naar iedere voorbijganger, als ik net had gezien dat m'n maatje omgetoverd was tot soep.

Vanwege de regen twijfelden we nog even, of we de pas over de bergen moesten nemen, of de snelweg. We besluitende pas tòch te willen doen. In de eerste bocht onderaan de berg, voelde ik opeens m'n hele motor onder me uit glijden. Nog voordat ik kon denken waarom dit eigenlijk gebeurde, kreeg 'LJ' weer grip. Ik keek achterom en zag de geschrokken gezichten van de rest, blijkbaar liepen er wat treinrails in die bocht. Lekker handig. Enfin, naar mate we hoger en hoger kwamen in de bergen, begon de regen langzaam weg te trekken. Bovenaan klaarde het helemaal op en ik begreep precies waarom deze route zo werd aanbevolen en in 'Top Gear' is geweest;

Een kronkelende route de berg op, en af. Waarbij je door de wolken heen omhoog rijdt en mega dikke vergezichten hebt over de zee heen. Helaas was dit stukje maar 22km, maar een welverdiende beloning na het rijden in de regen.

De rest van de route was voor ons uitgestippeld, langs de kust van Danang. Palmbomen. Zon. Zee. Strand. Alles. Helemaal tot aan onze bestemming: Hoi An :)

Later hoorde ik dat een andere motorrijder ook problemen had met de treinrails op de route. Bij hem ging de slagboom omlaag toen hij overstak. Z'n motor reed er onder door maar hij knalde op de slagboom. Slagboom kapot (omdat het een verrotte houten balk was), met de politie mee en moest een nieuwe slagboom betalen: 100 U.S. dollar.

#treinleven

===
HOI AN - "Schaduw"
===

Schattig Hoi An. Toeristisch, maar schattig. Een klein dorpje/stadje, bij uitstek de plek om kleding op maat te laten maken. Zo heb ook ik een 3-delig pak gescoord en een spijkerbroek met extra stof op de knieën, voor op de motor. Ik had namelijk geen lange broek meegenomen, oeps.

In Hoi An zijn we 4 nachten gebleven, dat was ook wel eens fijn. Aangezien we allemaal een motor hadden, konden we eigenlijk gaan en staan waar we wilden. Naar het strand in Danang, lekker rondcruisen door Hoi An en we hebben zelfs op een zonnige dag de 'High Van Pass' nog een keer gereden. Heerlijk!

Iedere avond vierde Hoi An een sfeervol lampionnen-feestje. Langs de rivier lichtten de straten op met de gekleurde bolletjes. In de rivier dreven kleine kaarsjes. Hoi An ademde een soort fotogenieke sfeer om verliefd op te worden.

Maar als je goed keek, zag je in dezelfde rivieren ook de kleine bootjes voorbij varen. Langzaam snijdend door het wateroppervlak, geruisloos. Vaak oude mensjes, gekleed in vieze vodden. Hun karakteristieke hoeden verhulden de getekende gezichten. Geen idee waar ze vandaan kwamen, bestemming onbekend. Ze slópen haast door de nacht, ze vertegenwoordigden de andere kant van de medaille. De zwarte schaduw van de armoede van dit land, tegenover de vrolijk verlichte buitenkant.

#beidebenen

===

Ik sluit dit blog wederom af met heugelijk nieuws. Namelijk dat ik met samen met LJ en de guys op de bus naar Nha Trang stap. Dit in plaats van m'n originele plan: met de motor door de bergen, 3 dagen rijden naar Nha Trang.

Nu ben ik natuurlijk "lichtelijk" beïnvloed door mijn ervaring in Sapa, alle ongelukken die ik heb gezien en het feit dat ik niet veel tijd meer heb in Vietnam. Maar toch, vind mezelf verstandig. Vanaf Nha Trang is dan iedere bestemming 1 dag motorrijden, dikke prima dus.

Thanks voor het lezen en natuurlijk de berichtjes, doen me goed!

Love =X= J.