8. Florianopolis, Brazilië

8. Florianopolis

Ik had teveel tijd over voor m'n vlucht op 19 maart, dus besloot ik de 16 uur durende bus te pakken naar Florianopolis.
Aangekomen heette het gezellige kleine hippie-achtige surferseilandje me welkom. Een lekker vol hostel, super veel leuke mensen uit allerlei landen! Eindelijk :D

===
Masterchef
===
In de avond werd me meteen gevraagd "if I wanted to pitch in for dinner", allicht wilde ik dat! In totaal werd er voor 7 man gekookt door m'n nieuwe "vrienden" uit Engeland. Duitsers, Afrikanen en Australiërs aten gezellig mee. Multi-culti me dunkt.

Wat een dikke dikke puinhoop was dat koken trouwens, wanhopig prutsend in een veel te kleine keuken met veel teveel mensen. Oude gedeukte pannetjes zonder handvatten, gevuld met groenten, rijst en verdwaalde kipfiletjes.
Vanzelfsprekend bemoeide we ons allemaal met het te komen maaltje, waarbij iedereen op zijn/haar beurt een of ander onbekend kruidje in de pan gooide.
De ene als een "echte" chef, met kleine snufjes gekleurde en lekker ruikende kruiden. De ander, ik dus, knalde meestal ergens iets in zonder te kijken, proeven of ruiken.
Het leuk me tussendoor een grappig idee om iemand te slaan met een koekenpan, maar in plaats daarvan besloot ik maar daadwerkelijk iets bij te dragen aan m'n eigen maaltijd.

Met een flesje kokosmelk baande ik m'n weg tussen alle wannabe-koks en verouderde keukenapparaten, om vervolgens bij een dikke puzzel aan te komen: Zóveel pannen, geen idee welke van ons was dus ik koos er maar eentje. Schroefde het dopje van het flesje af en liet de helft van de inhoud rijkelijk in een willekeurige pan stromen. Ik dacht dat het onze pan groenten was, maar ik zag allemaal kleine witte korrels lekker dobberen in het water...

Fuck it, "kokosrijst" klonk goed en het was toch niet onze pan; hope they enjoy it :D
Enigszins ongemakkelijk sneakte ik weer weg en wachtte op m'n bordje voedsel:

Kip, groenten en.... RIJST.

Dat was dus WÈL onze pan rijst....

Debiel!!!

Het was best lekker eigenlijk.
Niet ultra-lekker, maar toch, best eetbaar-lekker ;)

===
Random Dutchie
===
Tijdens een gesprek met wat gasten kwam het onderwerp op de een of andere wazige manier op m'n kapsel. Via dat bruggetje kwamen we bij de informatie terecht, dat ik m'n tondeuse bij had.

Alsof het niet meer dan logisch was, vroeg ik m'n gesprekspartners of ze hetzelfde kapsel als mij wilde hebben.

"Fuck yes, let's go for it!"

20 minuten later stonden Chris en Will (ENG) beide te shinen met een vet kapsel.

Sorry.

FAKKING VET kapsel bedoel ik natuurlijk!

Beetje hipster-achtig, zij- en achterkanten kort en bovenop lang. Chris kon zelfs al bijna een knotje maken, iets waarvoor ik aan het sparen ben en Will nog wel ff over zal doen.

"Yep, some random Dutchie I just met gave us a wicked haircut. Love it!"

LOVE IT!!!

===
Be stupid
===
Het was een grauwe en grijze dag in het anders zo fleurige en levendige Florianopolis. Extra hatelijk, omdat ik hoorde dat het in Nederland wèl zonnig was.

Ik keek vanaf m'n hostel uit over de zee, zag hoe het de grijze lucht reflecteerde en hoe zelfs het mooie strand zijn kleur leek te hebben verloren en er maar verlaten bij lag.

Iemand besloot dat het "leuk" zou zijn om te gaan zwemmen en dat leek mij direct een enorm kut idee.
Toch besloot ik op hetzelfde moment om mee te gaan, omdat m'n hersenen nu eenmaal zo werken. Stomme impulsieve dingen doen resulteerde in het verleden vaak in leuke momenten en goeie verhalen, achteraf. We liepen met z'n vijven naar de zee, toen het ook nog eens begon te regenen. Het was alsof we alvast een beetje werden voorbereid op de koude zee, druppel voor druppel. Wat attent van de regen ;)

Op het strand keken we elkaar aan en iemand begon af te tellen:
"Three, two...." Natuurlijk wist iedereen wat er van hem/haar verwacht werd: rennen als een malle!!!

De eerste passen gaan altijd prima, maar naar mate het water dieper wordt, gaat het lopen ook steeds lastiger. Je probeert je voeten een beetje zijdelings boven het water uit te zwieren.
Lopen was waarschijnlijk sneller geweest, maar hey, het was toch een soort wedstrijdje, dus dan toch maar het "rennende"-Charlie Chaplin-huppeltje.

Toen ik in het water was, zag ik hoe de miljarden druppels kleine rimpels maakten in het wateroppervlak. De zee was kalm en de golven gemoedelijk, terwijl m'n lijf rustte in het enigszins koude water. Het was heel vreemd om de zee op deze manier te ervaren, koud grijs en leeg.

Frauke (DUI) vond dat we "the rock-game" moeten spelen.
Na enkeltje minuten kwam ze opnieuw de zee in gestrompeld,maar nu met een hele grote en zware steen/rotsblok in haar handen, die ze aan mij gaf. Hij voelde erg zwaar, zelfs onder water. Ik stond tot aan m'n schouders in het water toen ze zei:

"Rest the it on your lap, then let yourself sink. It will make you feel like your drowning, but you can push the rock off anytime you want. Just go with it."

Ook dit leek me direct een enorm kut idee, maar tijdens die gedachte liet ik mezelf al langzaam zakken.
Net voordat ik koppie onder ging, nam ik een flinke teug adem en sloot m'n ogen. Totale duisternis en ik voelde hoe m'n lichaam snel naar de bodem van de zee zonk. Ik plofte neer op de bodem, benen recht voor me uit en het blok op m'n schoot. Niet persé oncomfortabel. In tegendeel zelfs:

Ik voelde hoe de golven over me heen stroomden, hoe m'n haren heen en weer bewogen onder water en het zand op de bodem langs m'n benen af kroop.
Daar zat ik dan, op de bodem van de zee met een tamelijk zwaar rotsstuk op m'n schoot. Onbeweeglijk, ik zag niets en hoorde de zee zoals ik die nog nooit gehoord had.
Ik wist dat de rest aan de oppervlakte op me stonden te wachten, maar besloot nog ff lekker te blijven zitten, omdat het zó'n vreemde gewaarwording was.
Een hele nieuwe ervaring, iets wat ik nog nooit gevoeld had in zoiets "normaals" als de zee en met zoiets simpels als een steen.

Niet veel later vond ik het natuurlijk leuk om te experimenten met dit belachelijk simpele maar bijzondere spelletje:

- Rechtstreeks ìn een grote golf duiken, met de rots in je handen.

Dom idee inderdaad Joe. Doen dus.

Ik zag de golf naderen en hield het rotsstuk voor me. Op het hoogste punt van de golf gooide ik de hem voor me uit, recht de golf in. M'n laffe lijf schoot er achteraan, ik voelde hoe het me naar de bodem trok en hoe de kracht van de golf water langs m'n lichaam stroomde.
Daar hing ik dan, ondersteboven op de bodem van de zee, handen aan de zijkanten van het rotsblok en m'n inmiddels lichtgebruinde puddingbenen zwevend richting de oppervlakte.
Het zelfde gevoel als eerder, maar dan ondersteboven.

Hoe verzin je het?

Bij terugkomst in het hostel zag ik een mooie toepasselijke poster, alsof het zou moet zijn;

"Smart listens to the head
Stupid listens to the heart
Be stupid."

I agree.

===
Als ik later oud ben
===
Tijdens een zonnige dag op een klein en rustig strandje, zag ik een man lopen. Gebruind door de zon, korte dreads, een maf hoedje op en een grote stok in zijn handen. Hij liep daar met zijn zoontje.

Hij begon met de stok cirkels te "tekenen" in het zand, terwijl z'n zoontje met grote ogen om hem heen liep. De ene cirkel werden er drie, grenzend aan elkaar, en al snel bewoog het zoontje zich alleen binnen de cirkels.
De vader tekende een lang pad, van de cirkels bij de branding van de zee, naar de plek waar zijn vrouw op het strand zat te kijken naar hem en hun zoontje.
Het zoontje volgde het pad, gaf z'n moeder een knuffel en rende direct, zo snel als hij kon, terug naar z'n vader. In afwachting van welke "nieuwe werelden" hij kon bezoeken in de tekeningen op het strand.
Inmiddels had de vader de cirkels vergroot, met allerlei sierlijke vormen. Het leek op een grote bloem met allerlei slierten en bladeren, de stengel was het pad naar de moeder op het strand.

Dolgelukkig ging het kleine mannetje op ontdekkingsreis in het immer groter wordende heelal, speciaal voor hem gecreëerd door de meest belangrijke man in z'n nog zo jonge leven. Zijn vader. Zijn creatieve vader die zelf stiekem ook nog een "klein kind" was, en minstens zo nieuwsgierig naar wat voor moois hij nog meer kon creëren voor hen. De vader genoot er zelf ook van, een grote glimlach op z'n gezicht. En de moeder op haar beurt weer van haar man en zoon, de liefde straalde er vanaf.

Als ik later oud ben, en ooit zo gelukkig mag zijn dat ik kinderen krijg, hoop ik dat ik m'n energie nog steeds zal hebben.

Dat ik zelf ook voor altijd jong zal blijven, tussen m'n oren, als een klein kind kan blijven genieten van de simpele dingen in het leven en samen met mijn kids op eenzelfde ontdekkingstocht kan gaan.

Ontdekkingstocht in een heelal wat ik dan voor ons samen heb gecreëerd, met niets anders dan liefde voor elkaar.

===
Shitfaced
===
We besloten op stap te gaan in een club, "Pacha" genaamd. Blijkbaar zijn er maar 6 van deze clubs verspreid over onze aardbol, wist ik niet. 'Doen dus'.

Chris: "You reckon I'm allright with just my tshirt, on the way back, Joe?"

Joe: "yeah, you'll be fine. Not that cold at night, were not in the UK buddy"

Chris: "oh yeah, I'll have my beer-jacket on by then anyways, should be allright!"

Joe: "your whàt?!"

Chris: "my beer-jacket! You know, when you get some beers in ya, after about six you'll feel all warm and good to go. No need for jackets, do it all the time back in the UK mate"

Joe: "you dó know you actually get colder, because your losing bodyheat more rapidly?"

Chris: "ofcourse, I'm not a complete retard. But I'm not bothered, once I've got your beerjacket on, will I?"

Joe: "touché"

Dus wij met ons bierjasje en een grote groep op stap. Super mooie club met nog betere muziek. Goeie avond, veel gelachen. Het plan was to get "shitfaced"; dronken dus. Ik had m'n camera bij me en veel momenten vereeuwigd. Een specifieke foto van Dale, werd achteraf de inspiratie voor de nieuwe term voor "shitfaced".

"Dale-faced" was geboren, heb de Engelse Dikke van Dalen al een mailtje gestuurd.

Check de foto, you'll get it

:D

===
Easy!
===
In de bus terug naar huis, kreeg Russel (ENG) ruzie met wat mensen uit Israël. Maar ze verstonden elkaar niet, omdat die gast uit Israël alleen Hebreeuws sprak en Russel, allicht, niet.

Het grappigste van alles was dat er een kerel tussen heb in de bus zat, die beide talen sprak, soort van. Deze kerel besloot zich als vertaler op te stellen tussen beide haantjes....

Een vertaler.....?! In een ruzie?! whahahha wtf, dat had ik nog nooit gezien of gehoord!

Russel: "You tell him, I'll beat him up, so easy. EASY! I'm a soccer-player not a fighter, but beat him anyways! You tell him, now. Tell him!!"

*HEBREEUWS GELUL"

"He says he'll beat you at soccer"

"Soccer? What's that for random shit, you fuckin' twat basterd! I'll beat him at soccer too, easy! I'll beat him at any sport, snooker, soccer, anything. EASY! So tell the dumb prick to come have us a soccer match, when we arrive at the hostel"

Zo ontaarde, dankzij een slechte vertaler en een taalbarriere, een beginnende ruzie in een stom potje voetbal.

Niet voor mij, want ik was Dale-faced. Maar toch, beter dan een knokpartij in een bus ;)

===
JJ
===
De eigenaar van m'n hostel liep op een avond rond, met de vraag of er iemand interesse had in kaartjes voor een uitverkocht concert.

Dat had ik wel, aangezien ik hem nog nooit live had gezien. Het was een mooi half open-lucht podium, dus super chill kunnen luisteren naar de muziek. De muziek die perfect paste bij de hele zon/zee/surf en relax modus van Florianopolis.
Ondanks dat ik de mensen met wie ik was, kwijt was geraakt, vermaakte ik me prima. Ik belandde bij wat willekeurige Brazilianen en raakte in een ontspannen modus, al luisterend naar de fijne muziek.

Misschien mede doordat iedereen wiet aan het roken en het binnen krijgen van normale lucht niet mogelijk was, maar ontspannen anyway ;)

>>> Jack Johnson! <<<

===
Unexpected
===
Een vergeten hoofdstuk van Rio de Janeiro, maar de moeite waard om te herinneren voor later:

In een stadsbus verplaatsten we ons van de ene bloco naar de andere.
We waren de enige 6 gringo's in de overvolle bus.
Uit het niets begonnen de Brazilianen uitbundig te zingen. Midden op de dag, maar iedereen was Dale-faced.
Ze sloegen op het plafond, op de ramen en al het andere materiaal dat geluid maakte als je erop mepte.

We stonden in het midden van de bus, overal zingende en uitbundig "trommelende" Brazilianen. Ze zongen naar ons, schreeuwden bijna, maar met een grote glimlach op hun gezicht. We werden vastgepakt en meegenomen in de mini-dansjes die ze deden, we schreeuwden maar wat onverstaanbare shit mee.
Hoe meer uitbundig wij werden, hoe meer schepjes zij er bovenop deden.

We dachten gewoon ff een simpel snel en rustig busje te pakken naar het feestje, maar de bus zelf was een totaal onverwacht feestje! We stapten uit bij de volgende bloco en zagen hoe de bus rustig verder reed naar de volgende halte. De bus deinde heen en weer door de stuiterende Brazilianen, nog steeds volop aan het feesten op hun privé-feestje!

We keken elkaar aan en iedereen dacht hetzelfde:

"Shit, thàt was mental man!!! It's these moments we should treasure. These unexpected moments, they're the best!
It's not the tickets you buy for some party of whatever, it's these short moments that are so authentic!
You'll remember them for the rest of your life, it's what you talk about when you're old. Priceless."

Klopt als een bus...!

===
[ ad - 'ven - ture ]
===
In het kleine straatje van m'n hostel zat een klein "winkeltje". Volgens mij sliep de eigenaar er ook, maar het stond vol met allerlei producten rondom wiet en het roken ervan. Er hingen handgemaakte kettingen en armbandjes, van verschillende materialen. Als de de eigenaar zelf niet bezig was met muziek maken op de stoep voor z'n winkel, was er reggaemuziek hoorbaar en de geur van wierook camoufleerde die van de wiet.

De eigenaar van de winkel zag er uit als de Braziliaanse versie Bob Marley: shabby kleding, dikke lange dreads en vlassig baardje. Super vriendelijke en positieve uitstraling. Echt zo'n karikatuur van zichzelf.

Ik besloot om m'n ring, gemaakt van aluminium en bedrukt met een woord, te laten customizen door de reïncarnatie van onze Bob. Uitleggen wat ik precies wilde was lastig, omdat hij alleen Portugees sprak en ik een beetje. Helemaal niet, om eerlijk te zijn. Dus met gebrekkig Hollands/Spaans, gevouwen papiertjes en handgebaren kon ik enigszins duidelijk maken wat ik wilde.

"Si si mañana mañana aqui". De volgende dag moest ik terug komen dus. Die volgende dag 12:00 uur werd me duidelijk gemaakt dat ik om 19:00 terug moest komen. Op dat tijdstip werden wederom de woorden "mañana mañana" gevormd door de lippen van de rastakoning.

Ik ben gelukkig enorm geduldig, dus totaal niet geïrriteerd en lichtelijk opgefokt droop ik af.
De volgende dag stond ik om 12:00 weer op de stoep.
Het universele gebaar:

*twijfelachtige glimlach* + *schouders ophalen* + *puppy-ogen opzetten*

maakte me al snel duidelijk dat m'n ring nog niet klaar was. Inmiddels vond ik de beste kerel een stuk minder tof. Met z'n vieze gore stinkende dreads, kut winkel met lelijke rotzooi en achterlijke muziek. Die klootzak zal wel gedacht hebben dat de ring van zilver was en hem hebben verpatst, om weer slechte wiet te kunnen kopen voor hem en z'n domme hippievrienden.

Vloeken: wat een heerlijke uitlaatklep.

Ik besloot dat wanneer ik later op de avond m'n ring nog niet zou hebben of terugkrijgen, ik het laffe Bob Marley-aftreksel zou wurgen met z'n eigen dreads!

Later die avond nam ik m'n aanvalsplan door en trok ten strijde. Ter plaatse zag ik hem en 4 van z'n hippievrienden op straat zitten, muziek te maken.
"Best lekkere muziek" dacht ik nog, maar ik moest scherp blijven en denken aan m'n doel: mijn ring!
In een paar seconden besloot ik welke loser ik het beste als eerste kon uitschakelen en op welke manier, toen m'n "vriend" opstond. Hij vluchtte zijn winkeltje in, met mij op z'n hielen.

Op het moment dat ik m'n vuisten balde en mn boze stem wilde opzetten keek hij om, met een opgewekte blik in zijn ogen en mijn ring in z'n handen.

Eindelijk, hij was klaar :D !

Minpuntje was dat hij niet meer om m'n duim, of andere vinger, pastte. Toen ik hem dit eenmaal duidelijk kon maken, pakte hij wat draden en begon ijverig te knutselen:

M'n nieuwe custom made ring-ketting was geboren! Klaar om te shinen op m'n volgende bestemming ;)
===


Inmiddels alweer een maand onderweg, wat gaat de tijd snel! Thanks voor jullie reacties en support, meen het ook deze keer weer een beetje meer!!

Take care, love =X= Joe