6. Bonito, Brazilië

6. Bonito

===
Unmute
===
Na een bevredigende Pantanal ontmoette ik onderweg naar Bonito gelukkig weer wat mensen met wie ik kon praten, communiceren, levellen, converseren en zelfs sarcastisch mee kon lullen.
Verrek, ik kon zelfs vloeken, wat een verademing na 2,5 dag op "mute" te hebben gestaan, fijn!

Thanks Anouk (NL) Iben (DEN) & Louise (SWE). Ik kwam trouwens Kayo de Chinees en de Russische stickers hier ook weer tegen.

Bonito, een klein stadje met maar 1 hoofdstraat. Erg toeristisch en middelpunt van vertrek naar allerlei omliggend mooie plaatsen.

===
Tourist trap #2
===
De eerste dag besloot ik naar een of andere grot te gaan, waar op 100m diepte dan "blauw" water lag.
Alles lag ver buiten Bonito, dus naast de prijs van de trip zelf, maakte vooral het transport alles erg duur.

Anyways, na een half uur rijden kwamen we op bestemming. Allemaal een domme veiligheidshelm op en wandelen maar.

Nee, ik ga daar trouwens niet overheen lullen: wat zijn die helmen kut en dom!!
Serieus, maak niet uit hoe lekker je bent, met zo'n dom helmpje op je boiler zag je er echt uit als een mislukkeling, een kneusje , een lozer.
Irritatie puntje #1.

De gids stopte iedere 2 meter om iets in het Portugees te vertellen. Engels sprak hij niet.
Irritatie puntje #2

Om iedere andere meter nam er wel iemand een foto, een enorme kut foto van zichzelf naast een stalagmiet (of tiet, whatever) Echt zo'n foto die je meteen weggooit als je thuis komt. Moest de groep weer wachten.
Irritatie-puntje #3

"Djro (Joe), yourr teek a pikturr oobba mie"
Ja Kayo, ik maak wel wéér een fakking foto van jou naast een steen.
Irritatie-puntje #4

"You guy! kloos helmit"
Dus ik sloot het kinbandje van het eierdopje op m'n hoofd.
Irritatie-puntje #5

Eenmaal beneden stormden alle schaapjes op het hek bij het blauwe water af, wat overigens door het zonlicht wat de grot in scheen, WÈL erg mooi verlicht werd.
De meeste foto's van hen mislukte omdat het te donker was en je een statief nodig had. Dus stond ik daar te wachten, totdat ze klaar waren met de 60ste mislukte selfie.
Irritatie-puntje #6

"You, kloos helmit"
Jaja, ik maak hem wel weer dicht...
Irritatie puntje #7

Eindelijk verlost van mensen kon ik beginnen met m'n foto's. Statiefje planten, Barend erbij. Nog geen minuten bezig: "you, plies go awee. Nekst kroep is weeting"
Ik keek en de volgende groep lopende eieren stond alweer achter me te wachten. Moest ik nog haasten ook dus!
Irritatie-puntje #8

"You, kloos helmit an den you go!!"

"HOU JE STOMME KOP DICHT!!! Ai no taim for teek piktur an you leurn INGLISH!!"
Dus ik ging nog ff door, ik had immers betaald voor deze klets en was niet van plan te gaan zònder goede foto. Heb m'n oom Andre ook beloofd toffe foto's te maken, dus die was ook een beetje voor jou, ouwe salsakoning!
Irritatiepuntje #9

Al briesend en met een kokend ei liep ik langs de nare gids en gooide nog wat Nederlandse beledigingen naar z'n dop, terwijl hij indruk op mij probeerde te maken met z'n "boze blik". Heb je ooit Calimero boos zien kijken... ;)
Irritatie puntje #10

"Kloos helmit...."
"Nee"
Overwinnings puntje #1

Al met al was ik ruim 2 uur onderweg en ongeveer 25€ lichter. Voor een trip wat ik prima zelf kon doen, voor gratis, in 20 minuten.

Et voilà! C'est tourist trap #2 :D

===
Visser
===
Na de enigszins teleurstellende grot, huurde ik samen met Anouk een fiets en 30 minuten later kwam ik aan bij een "natural pool". Later kwamen we daar ook nog Iben & Louise tegen.

Het was inderdaad een soort van natuurlijk zwembad, vol met vissen. Hier kon ik gewoon zwemmen, snorkelen en alle andere dingen die je kunt doen in een zwembad. Plassen ofzo.
Om het "zwembad" was inmiddels een restaurant, wc-blok en allerlei shit gebouwd, wat wel afbreuk deed aan het "natuur"lijke, maar goed. Dan had ik maar 50 jaar eerder geboren moeten worden, dan was het vast authentieker geweest.

Na een voorbeeld te hebben gezien, verzamelde ik soort van kleine appeltjes en deed deze op een stok. Vanaf de waterkant hield ik de stok, met het appeltje op het uiteinde geprikt, boven het water.
En *FLATS*, een meer dan gemiddeld grote vis sprong zo het water uit, om het lekkers van de stok te happen. Hoe vet!!
Ik had ten eerste nooit gedacht dat zo'n dikke vis zou hoog kon springen, dat ze het snoepje überhaupt van onder water konden zien en al helemaal niet dat vissen appels lustten!! Iben was zo vriendelijk het momentje vast te leggen :D

Vroeger probeerde ik, samen met de meeste gozers van mijn leeftijd denk ik, te vissen.
Ècht vissen bedoel ik dan, niet op de gameboy/Nintendo/Wii/playstation. Ik had het toen al het geduld van een baby, nu nòg minder, dus vissen was niks voor mij.

Maar nu voelde ik me voor heel even een kleine vis-kampioen!! De ene vis na de andere binnen "hengelend".
Te shinen met m'n stok en appeltjes, als een 30-jarige reuzenbaby.

===
Bob Marley
===
Wie kent hem niet. Voordat ik aan m'n reis begon, had ik een quote van hem in m'n reisdagboek gezet.

Het had te maken de regen en hoe je deze kunt ervaren.
Natuurlijk, deze man had makkelijk lullen. Hij leefde niet in een land waar je, als je 5 minuten door de regen liep, meteen met een longontsteking op bed lag voor de komende maanden.

Maar fakk Nederland, ik was in Brazilië en het regende! Op blote voeten en gekleed in slechts m'n zwembroek liep ik naar buiten.

Warme regen kwam met bakken uit de hemel naar beneden!

De straten werden nat en ik zag de stroompjes water langs m'n voeten richting de stoep spoelen. Ik voelde hoe m'n krullenbol het water opzoog, zag hoe m'n zwembroek donkerder werd van kleur en zwaarder aanvoelde.

Er was maar weinig verkeer op dat moment dus ik liep midden over straat. Ik zag hoe andere mensen aan het schuilen waren, onder bomen of luifels. Normaal had ik dat ook gedaan, maar nu, nu niet.

Ik wilde niet gewoon "nat" worden, ik wilde voor eens ècht de regen vóelen...

Bob, bedankt voor dit mooie momentje. Je zag er een beetje stom uit, maar je was best wel wijs.


Ik ga een tattoo van jou nemen!!


Grapje mam.

(Zie foto voor de betreffende quote)

===
Bruine kijkers
===
Op een middag hing ik wat rond het hostel, toen ik zag dat een oud mannetje, horende bij het personeel, druk bezig was met vlees t bakken in een soort buitenoven/BBQ/ verhoogde open haard met schoorsteen.
Carlos was zijn naam, twee koppen kleiner en een grijze bos haar op z'n bol. meest sprekende aan Carlos waren zijn twee bruine kijkers en vooral de manier waarop hij hier mee keek. Geheel ontwapenend en stralend met openheid, een oude ziel zichtbaar als je diep in z'n ogen keek.

Ik zei dat het lekker rook en hij vertelde dat ze zo gingen lunchen, en "I should feel free to join them".

Super vriendelijk kreeg ik lekker wat van het heerlijke vlees, en at samen met het personeel. "Make yourself at home, please, if you want more help yourself". Zó gastvrij!

De volgende dag zag ik Carlos weer lopen. Ik vroeg of ik ook zelf vlees mocht kopen en de "BBQ" mocht gebruiken. Dit was geen probleem en hij liep zelfs met me mee naar de slager om te helpen. Ik kocht 1 kilo vlees, geen idee wat ik kocht btw...

Terug bij het hostel liet hij me zien hoe ik het vlees moest snijden en kruiden. Met alleen zeezout. Ik reeg het vlees aan de spies en Carlos vertelde me hoe ik dit vlees het beste kon bakken.

Carlos' zijn roots lagen in Maastricht, hoe toevallig. Tijdens de gesprekken deed hij z'n uiterste best om goed Engels te praten, was erg leergierig en zette bij ieder woord uit m'n mond twee grote bruine geïnteresseerde ogen op. Hij was als een oude bruine spons, nog lang niet verzadigd en vooral geïnteresseerd in verhalen over het leger en politie. Ik vertelde hem over m'n beroep en gaf hem 1 van m'n rangonderscheidingstekens uit NL. Je had zijn ogen moeten zien glunderen, priceless...!!!

De manier waarop Carlos alles deed, vanaf het moment dat hij me uitnodigde om mee te eten, meelopen naar de slager, tips gaf tijdens het bakken en de gesprekken die we voerden tijdens het eten van m'n eigen bereidde vlees, gaven me een enorm warm gevoel van binnen.
Zo'n gevoel dat je eigenlijk alleen maar kunt glimlachen en uit alle macht het moment probeert te bevatten en vereeuwigen, omdat het zó fijn voelt.

Ik blijf het fascinerend vinden hoe, op momenten dat je het nodig hebt, het juist de vreemde mensen zijn die je ziel verrijken en je hart verwarmen. Ook al had hij het zelf misschien niet eens door...

===
Note to self
===
Terwijl ik dit typte, keek ik naar m'n eigen voeten, die ik op een bankje tegenover me had gelegd. Ik zag allemaal wondjes op m'n voeten en benen.
In alle frustratie had ik al m'n muggenbeten opengekrabd. Op de een of andere manier ben ik pas tevreden met krabben, als ik m'n huid eraf krab en me bedenk 'dat er opeens wel héél veel vocht in die muggenbult zit'.
Dat was dan bloed, voor mij een teken dat ik de strijd, met hatelijke Jeuk, had gewonnen en kon stoppen met krabben. Ook omdat het er vies uit begon te zien. En een beetje pijn begon te doen.

"Waarom typt hij dit", ik hoor het u denken.

Om mezelf bij thuiskomst eraan te herinneren, hoe moeilijk hard ik muggen HÁÁÁT!

Daarom.

===
Blauwe vingers
===
M'n laatste trip in Bonito was de "Rio da Prata", een snorkeltrip die door veel medereizigers en de LP werd aanbevolen.

Het zou een dagvullend programma zijn, inclusief lunch. Voor de prijs van ruim 80€, mocht dat verdomme ook wel...

Anyways, onderweg met Anouk pikten we Ben Rolff (DUI) nog op en zaten we vervolgens een uur op een onverharde weg, voordat we op bestemming aankwamen.
Bij de grote boerderij aangekomen, werd ons een wetsuit (shorty, dat wel) en booties aangemeten en trokken deze aan.
Vervolgens werden we met een jeep 2km verder, samen met 5 anderen en een gids, in de jungle afgezet.
Hier begon een wandeling een half uur door de jungle. In m'n wetsuit.
Om 1200 uur. Gelukkig was het deels bewolkt, maar nog steeds niet m'n eerste keuze qua kleding, voor een wandeling in de jungle op hè heetst van de dag.

Aangekomen bij de rivier, zat er al een laag water water tussen m'n wetsuit en lijf, zweet wel te verstaan.
Ik wilde directen bommetje er water in maken, maar werd direct op m'n vingers getikt.
"No jump. Teek sters"

Dus ik liep de trap af, tweede tik:
"No now, weet kroep"
Ik moest wachten tot de groep voor ons weg was.

Eenmaal in het verkoelende water ging ik lekker koppie onder, derde tik:
"No dijf, just floot".
Ik mocht niet duiken, alleen snorkelen.

Dus ik snorkelen, vierde tik:
"No weet, firsth treening"
Moesten we verdomme eerst luisteren/kijken naar de uitleg "snorkelen voor debielen".

Nadat ik super aandachtig had geluisterd, zwom ik weg. "Per ongeluk" dook ik weer. Vijfde tik:
"NO DIJFING"

Ja ja... Dus ik snorkelde verder, zesde tik:
"No weet! Firsth prektis"
Moesten we verdomme in een treintje achter elkaar aan een rondje snorkelen... PFFFF!!!!

Kreeg ik wat water in m'n snorkel, dacht de gids dat ik weer gedoken had. Zevende tik op m'n inmiddels blauwe vingers:
"NO NO NOOOO DIJFING!"
Klootzak, ik dook niet. Ik verslikte me. Oké, ik snapte wel dat de witte onbetrouwbare Gringo niet meer geloofwaardig was.

Ben met z'n typische Duitse accent, glimlachend: "whaha, you have to try everything!
Stop it."

Oké oké oké, vamos dan eindelijk! Al zwevend in onze wetsuits duwde de lichte stroming ooms vooruit.
En serieus, het was prachtig!! Ten eerste snorkelen we in een rivier, midden in de jungle!!! Dat had ik nog nooit gedaan. Het leek wel een onderwater aquarium, zoals ze die ook in Center Parcs hebben. Maar dan zwom ik aan de andere kant van het glas, waar je eigenlijk toen als kind van droomde.
Koppie boven water hoorde je de jungle, vogels en andere beesten.
Koppie onder water hoorde je je eigen ademhaling en zag je overal vissen. Het zonlicht schitterde af en toe door de oase van pracht, zo mooi.

Ik was inmiddels eindelijk afgekoeld, moest ik pissen. In m'n wetsuit dan maar. Lekker, kreeg ik het verdomme weer warm. Tegelijkertijd een gevoel van opluchting omdat ik nodig moest. Nog steeds een beetje ontdaan van de twee tegenovergestelde gevoelens. Goor en fijn tegelijk, hmm... That's a first ;)

Ik zwom achteraan en genoot intens van al het moois, pakte af en toe wat steentjes van de bodem (gids zag me gelukkig niet duiken) en gooide ze voor de neus van Ben en Anouk in het water, de vissen schoten en steeds op af in de hoop op vers voedsel. Was mooi te zien.
Ben: "are you feeding the fish?"
Jazeker Ben, speciaal voor jou. Met een gehuurde onderwater camera legden we alles vast.

"Loek a kaiman krokkodijl". Ik zag inderdaad een kaaiman krokodil aan de rivierkant zitten, drie meter an ons vandaan. Ik zwom er direct naartoe, daar moest ik een foto van hebben! Hoppa, m'n achtste tik:
"No NOO doont go!!"
Hij zei er nog net geen "idiot" bij. Ik moet verdomme ook een keer NADENKEN voordat ik iets doe. Ik bedoel, serieus, naar een krokodil toe zwemmen....?! Domme drol!!

Vooruit gids, m'n eerste verdiènde tik op m'n impulsieve vingers. Thanks, ik was ze anders vast kwijt geweest.

===
Polìcia
===
Op m'n laatste dag ging Carlos met me mee naar er lokale politiebureau, om te kijken of ik was dingen kon ruilen met ze. Helaas, maar had wel een enorm interessant gesprek met de lokale chef. Hij vertelde me onder andere het verschil tussen de militaire en burger politie hier, het verschil in handelen, uniform en uitrusting.
Shit, ik mocht zelfs ff hun wapens vasthouden, ondanks dat ik er als een hippie uitzag.

Bij terugkomst nodigde de eigenaar van het hostel me wederom uit, om met al het personeel te genieten van een heerlijke lunch. Biertje voor m'n neus gezet, drie keer op MOETEN scheppen van ze... Zo gastvrij, zo'n fijn gevoel.
Naast het heerlijke vlees kreeg ik een gekookte witte wortel voorgeschoteld. Deze was vroeger giftig en de plant ziet eruit als een marihuana plant. Perfecte camouflage voor de èchte plantjes vertelden ze.
Ik kreeg van alles te horen over de geschiedenis van Brazilië tijdens het eten, hoe het de afgelopen 500 jaar ontwikkeld was.
Ik sliep altijd tijdens "geschiedenis" op school, maar nu klaar wakker.

Na het eten vroeg ik of ik iets verschuldigd was, het antwoord:

"One smile is more than enough"

*speechless*

===
Tweede afscheid
===
Soms kruisen paden, geheel onverwacht, maar altijd met een reden.

Ik was blij met het wederzien, een fijn afscheid en gerust gevoel overheerst het verdriet. Zoals het hoort.

Ik zie jullie op de volgende kruising, die zal in Nederland zijn...
===

Keep breathing, go step by step and please...

BE SAFE!!!

Love =X= J