1. Paraty, Brazilië
Door: Joe
Blijf op de hoogte en volg Joe
19 Februari 2014 | Brazilië, Parati
Waarschuwing: lange blog!
(Heb geen iPad bij me dus zal minder bloggen, wat dus inhoudt dat de blogs die ik plaats, langer zullen zijn. Snapte? Niet zeiken, anders lees je lekker wat anders :P)
***
Wielen rollen over het asfalt, snelheid wordt gemaakt. Wanneer we voldoende snelheid hebben, nemen de wielen afscheid van hun zwarte vriend en vervolgen we onze reis door de blauwe lucht.
Dag lage landen, ik check je over 4 dikke maanden weer. Hoop ik.
Ik ben de tel kwijt geraakt door de overstappen op New York en Washington, gepaard met de nodige uren wachten aldaar. Een aantal tijdzones, vluchten en een busrit verder brengt ons naar het busstation van Sao Paulo, op tijd voor de bus van 12:15 uur.
De laatst etappe van de reis naar een warme douche en fatsoenlijk bed in Paraty. Vanzelfsprekend zat de bus van 12:15 vol, dus "ff" wachten op de bus van 16:00...
Normaal gesproken had ik nu allang iemand helemaal kapot gemaakt; maar de combinatie van low-energy en tevéél mensen om uit te kiezen om in m'n eigen wereld tot op het bot af te fikken, zorgen ervoor dat ik me nog ff rustig hou.
Na 4 uur wachten begint onze 6 uur durende bustrip naar Paraty. Ik lag het grootste deel vd reis K.O. kwijlend in m'n stoel, wat niet persé vervelend was, voor mij... ;)
Wat ik me nog wel kan herinneren, is dat we op een gegeven moment door de bergen reden en er een soort van dikke mist als een klamme deken over er landschap en de bus heen viel. De mist was zó dik dat we merkbaar langzamer gingen rijden, en van mijn uitzicht niets over bleef dan de zwarte silhouetten van de bomen aan de andere kant van het glas. Alles eromheen was verhuld met de grijswitte mist. Het voelde als de Fata Morgana in de Efteling, het was wachten op die stomme lazerstralen die door de mist heen schoten. Die stralen die je als kind altijd probeerde op te vangen met je handen (of zoals je dat nu nog steeds doet, net als ik :D). Het was wachten tot je met je bootje onder de reet van die dikke reuzenbaby heen was gevaren, wachten tot de mist op trok...
Twee stops en een paar uur later werd ik wakker gemaakt, bestemming bereikt! Volgens de website was het hostel op loopafstand vh busstation, dus wij met gebrekkig Portugees/Engelse routebeschijving lopen. Onderweg zei Inge nog: "beter pakken we n taxi als we het niet snel vinden, midden in de nacht lopen is maar niks"
Drie meter verder was het hostel "ohhh YESS!" Taxi ritje bleef ons bespaard, denk dat anders één van de gretige taxichauffeurs ons met plezier had gebracht, incl extra gratis omweg. En terecht, luie toeristen ;)
Het hostel is erg leuk, hangmatten en ander hanggerij ten overvloede, brakke medereizigers dwalen wat rond en aardig personeel present.
De dorm was prima, 8 persoons, stapelbedden, je kent t wel. Snel de badkamer in, doe m'n ding op de pot. Bleek dat de spoelknop kaduuk was, emmer vullen en handmatig spoelen dus...
Ik m'n halfvolle emmer d'r de pot in knallen, alsof ik het eerder had gedaan. *BAMM* in 1 keer alles weg, like a pro :D
Ik wilde toch "beleefd" zijn en besloot dat het wel zo netjes was om er nog een emmer aan te spenderen, just to be sure, ondanks de reeds lege pot met helder water.
Met dezelfde nauwkeurige souplesse gaat de tweede emmer erin, en wà denkte... Komen d'r twee drollen mee terug.... Godverdomme kak!
Ik heb genoemde handeling uiteindelijk vier... VIER... keer moeten herhalen voordat de bruine rakkers besloten te vertrekken. Verrekte kut kak zooi...
VIER. KEER.KAK.
(Inderdaad, je hebt zojuist een redelijk aantal regels gelezen over poep. Lekker voor je. )
Snel afkoelen onder n koude douche en m'n nest in, voordat ik die hele badkamer verbouw ;)
De volgende dag ontwaken we met n prima zonnetje, tijd om op te staan. Beneden in de "common room" staat een meer dan riant ontbijt ons te wachten! Broodjes in alle soorten en maten, beleg van zoet tot hartig en als fakking kers er bovenop; fruit fruit en nog eens, je raad het al, fruit! Papaja, appel, mango, banaan, meloen, avocado, druiven, pruimen, sinaasappels, allemaal verser dan vers: goed begin van de dag.
Niet veel later wandelen we door het stadje van Paraty, richting het strand. Omschrijving van Paraty in de Lonely Planet: "when you walk in a town, with streets covered in cobbeled stones that are actually painfull to walk on, you know you're in a authentic place!" ik zou het zelf niet beter gezegd kunnen hebben; mooi, pittoresk en idyllisch stadje met irritante kut stenen.
Helaas was de lucht bewolkt, wat de foto's niet ten goede kwam.
Het strand wandelde we af tot we bij een soort bos kwamen, aan de kust. Inmiddels hadden we er n nieuwe vriend bij: "Perro".
Perro, gespierd mannetje en diep zwarte korte haren, was erg vriendelijk en spontaan en besloot met ons mee te gaan. Er liep een smal pad tussen het bos en de zee, wat we besloten te nemen. Het was geen makkelijk pad, zeker niet voor twee vrouwen op Havaina slippers... *zucht*
Perro liep meestal voorop, iets verder voor ons uit. Helaas zorgde de taalbarriere er voor dat effectieve communicatie uit bleef.
Maar goed, onze inspanningen op het nare pad werden beloond:
Een mini privé strandje, helemaal voor ons alleen!
Inge vertelde nog dat haar oma (Suze) haar altijd tijdens de boswandelingen zei: "kom, we gaan van het pad af! Dan vinden we allemaal geheime weggetjes"
Oma-wijsheid, daar kan maar weinig tegenop, dus deze was voor Suze ;) Hulde!
Het was er vredig, stil, chill en relaxed. Dat dekt de lading wel. Uitzicht op een zee, huis voor kleine dobberende bootjes en omringd door bebosde bergen, wiens toppen verhuld waren door een mist zoals je die alleen in films ziet.
De meiden liggen op hun sarongs, ik beetje lopen en fotograferen. Op het hoekje van ons strand lagen n aantal moeilijk grote dikke stenen, er achter nog n mini baai. Tot m'n verbazing stond er een man, blikje cola in z'n hand, quasi geconcentreerd te kijken naar de zee waar hij half in stond.
Lichtbruin zoals de meest Brazilianen, zwart kroes haar, spijkerbroek en shabby tshirtje.
Na wat observeren, bleek de beste man bezig te zijn met vissen... Er liep een draadje van z'n blikje het water in, inderdaad.... Het blikje bleek zijn hengel te zijn, én tegelijkertijd de spoel waarop hij het draad oprolde... Dusdat, hengels zijn overrated.
Inmiddels kroop het water steeds meer de strand op, hoogtij(d) om weer te gaan dus.
We eindigen de middag met het afscheid van Perro, hij kon niet mee het hostel in.
Voor als je het nog niet doorhad, Perro is een hond. Als in een dier zeg maar, niet als in onbeschoft. Je weet wel; woef-woef.
Over gezelschap gesproken, maak kennis met Zach from Australia!
Een jongen van rond de 25, normaal postuur en zwarte gel-loze haren op z'n bol.
Toen ik hem de hand schudde, werd me al direct duidelijk dat er wat mis was met de beste knul. Hij keek me niet aan, ook niet in het gesprek wat volgde. Als ik nou een mooie vrouw wat met n mooie inkijk, maar nee. Daarnaast heeft hij n vreemde eigenschap een beetje rond te schuifelen door het hostel, z'n hoofd ietwat schuin naar boven starend terwijl hij met z'n lange nagels over z'n eigen arm aan het krabben is. Zo staat hij ook vaak naast je, zonder wat te zeggen.
Soms stelt hij een vraag, loopt hij weg en komt hij even later weer terug voor een volgende vraag, ipv een gesprek te voeren. Misschien heeft hij steeds tijd nodig om de antwoorden te verwerken, ouwe denktank :D
Maar dan nu, de meest hatelijke eigenschap van Zach: het gebrek aan de vaardigheid om z'n bek te houden terwijl hij eet. Niet om te praten, nee. Gewoon, hij laat z'n bek gewoon open staan.
Ten eerste; vervelend om in z'n smoel te kijken terwijl je tegenover hem zit te eten.
Ten tweede; uiterst irritant om te hóren wanneer hij iets in z'n mond heeft gestopt. Waar hij trouwens ook moeite mee heeft, gezien het feit dat z'n hapje meestal eerst z'n wang en in raakt, voordat hij erop gaat kauwen.
Smekkende "Smacking-Zach", aangenaam. Uit beleefdheid weerhoud ik mezelf ervan je niet bij iedere maaltijd je met je kop op de tafel te slaan. Graag gedaan.
In de avond hadden we gezamenlijk diner op t hostel: de eigenaar bakte zelf verse pizza's! En geen laffe kleine kleffe zooi, waar ik bang voor was, maar heerlijke meesterwerken van het ronde voedsel!
We zouden ook caipirinha's erbij krijgen, ik dacht 1 per persoon. Maar nee, alsof hij de pessimistische Joe een hak wilde zetten, werd er een hele pan voor onze neus gedropt! Een pan zó groot, dat m'n kop er 2 keer in paste, en dan weten jullie wel genoeg ;)
Je kop voelde ook 2 keer zo groot, na 6 glazen van het groene goedje, maar dat terzijde.
En ja, tijdens er eten zat ik Naast Smacking-Zach....
Gezellige avond, mooie afsluiting van onze eerste dag!
Totale schade:
Jane; stijve nek, dankzij de ventilator in de kamer die akelig precies gericht stond op d'r nek gedurende de nacht.
Inge; klein schaafwondje op d'r schouder, omdat ze onnodig liep te haasten. Stelt eigenlijk niets voor, maar ik moet toch iets melden... ;)
Joe; fakking verbrand op m'n eerste dag, door de bewolking heen. Lijk wel zo'n domme amateuristische Engelse klote toerist, ik haat mezelf soms zo. En de zon ook. Sorry zon, dat was maar n grapje, ik hou van jou. Soms.
Ik zeg; prima eerste dag en hopelijk eentje zoals er velen van gaan volgen in onze reis!
Bedankt voor het lezen lieve mensen, tot ons volgende digital samenzijn!
Love =X= Joe
-
19 Februari 2014 - 14:27
Frans:
Fekansieman, tis hier fantaaaastisch!! Heel veel plezier met zn allen!! Ik zie constant dat slappe hoofd van jou langs smacking Sach... wahahaha Njoy! x -
19 Februari 2014 - 14:38
Sabine:
Lang blog check
Kunnen lachen check
Jaloers om zo'n ontbijt kijkend naar mijn boterham met kaas Check
Blij dat Jane nog aan elkaar zit al is het wat stijfjes check
Have fun people de komende ca 100 dagen
Liefs -
19 Februari 2014 - 15:13
Linds.:
Haha zo te lezen was het de vermoeiende lange reis wel waard!
Wat schattig die Perro. :-)
Leuk dat het weer in geur en kleur geschreven is, zodat ik het al helemaal voor me zie.
Die Zach, wtf?! Unbelievable XD
Beterschap met de verbrandheid. Wel goed meren he ouwe backpackert!! XOX
-
19 Februari 2014 - 17:55
Aim:
Gelachen om je eerste blog!
Enne..be nice to rainman Zach..haha -
19 Februari 2014 - 18:10
Pauline:
Heerlijk verhaal! Hard gelachen, geniet van al die caprinha's, Smacking Jacks en Smokey Joe's ;) liefs aan DE meisjes xxx -
19 Februari 2014 - 21:37
Judy:
Nice story!...... :D altijd leuk om te lezen Joe Joe!
I HATE smackers!!! family issue! Grrrrr
during feeding time,....(first of all, go sit Faaaaaaarrrr awaaaaaaaaaaaaaaayyyyy)
OR,............Give smacking Zach a smack on the back of his head! and quote:
"How are yóu doing Mr. Smacker'die Smack?, oh sorry, i mean ZACH......"
He might quote: "Whoy the smack in the head mate?" (you): oohh...just a darn old habbit. (laugh like you're crazy, coming from funky town YEAH! :P)
Enjoy! Love! XXXXX Juud -
19 Februari 2014 - 21:40
Judy:
En beterschap met de burns!!! dommie.... :P -
19 Februari 2014 - 22:08
Nick:
Haha LOL! Wat een verhalen, nu al!!
Zach, normaal postuur. Zullen we afspreken dat je het lichaam van mannen niet meer omschrijft. Ik wil gvd beschrijvingen horen van die Braziliaanse vrouwen daar ;-)
Gr aan de hond. Woef Woef!!
Hou je taai ouwe
x -
20 Februari 2014 - 09:33
Rogier Van Lokven:
Yooooo brother from another motha!
Dik verhaal weer!! Haha, ik zie bepaalde dingen ook helemaal voor me :D
Die Zachs man! Hem keer meppen met een koekenpan!!
Hopelijk zijn jullie snel van hem af. Anders Perro op hem afsturen.
Klinkt verder als een geslaagd goei eerste dagje. Lekker schaften, strandje, goed weer (verbrand, lol!!)....ben benieuwd naar de pics. Volgens mij heeft Brazilië wel vette stranden!
Heel veel plezier daaro en ik kijk uit naar je volgende blog!
Xxx Rogier -
20 Februari 2014 - 12:58
Mama:
Ja hee....ik zou tog een emailtje krijgen als jij wat schrijft...WTF??
Zijn die spaanse lessen toch nog goed geweest voor je blog...;-P
Ik kan wel in herhaling vallen, maar ook zeggen dat ik me aansluit bij de rest. Check double check
luvya! En oja: appie en mo zijn me tot nu toe nog máár twee keer te slim afgeweest: resultaat; twee volgevreten maagjes aan snoepjes en een omgevallen rek....begin maar te sparen...hahahaha -
20 Februari 2014 - 15:07
De Gerries:
Whaha, lekker lachen hier op de bank! Mooi verhaal jong. Kijkend uit t raam naar bagger wat uit de lucht komt vallen. Geloof mij, beter kijk je tegen je nieuwe vriend aan! Haha. Kuske voor jou en de meisjes.... -
20 Februari 2014 - 22:44
Mark:
Leuke blog Joe, maar voor zo'n ervaren reisnimf verbrand.....hahaha.
Veel plezier en ben benieuwd naar de pics. -
22 Februari 2014 - 00:42
Dirk G:
Goeie verhalen Joe!
Lach me kapot, keep up the good work.
Geef Zach misschien eerst een bitch-slap voordat je z'n hoofd door de tafel probeert te werken... Kan opluchten en heeft soms effect!
Gr
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley