Christchurch / Arthur's Pass

"Cheers bro"

In Christchurch aangekomen neem ik afscheid van Tim. Wàt een kerel was dat zeg, geweldig :D 
Leuk om terug te kijken en na te gaan, hoe sommige mensen mijn pad hebben gekruist. Ik ben in ieder geval blij dat ik Tim heb leren kennen en zijn laatste geniale uitspraak wil ik jullie niet onthouden. Vergeten was ik hem wel, want het was tijdens ons diner in het Italiaanse restaurant, de avond ervoor:

Zoals gezegd dronken we wijn, dat ging echter niet echt rap bij Tim. 
Ik, als èchte wijn-man...(ahum...), zei tegen hem dat hij z'n wijn moest "nippen".
Hij keek me verrast aan en zei: "dont you mean sip??" 
Ik zei dat "nip" of "sip" hetzelfde was, waarop hij hard begon te lachen, als n klein kind en hardop, alsof hij mij net zag uitglijden over n banaan, al wijzend naar mij.
Hij zei: "ohh mahn, it's NOT the same ting bro! A nip is when ur takin' a shit. You "nip" it when you want it to fall off..." 
Ten tijde van Tim zijn uitleg, stond de serveerster achter hem, "of alles naar wens was" LOL! Ook in het sjieke Italiaanse restaurant had Tim zich weer onsterfelijk gemaakt :D

Terug naar m'n aankomst in Christchurch: Carlijn reist ook verder, naar Kaikoura, de enige plaats op t zuidereiland die ik ff moet missen, omdat ik andere plannen heb. Maar Carlijn zie ik het weekend weer, omdat we beiden vanaf Christchurch terug vliegen, geen echt afscheid dus.

Als ik me meld bij m'n hostel in Christchruch, geef ik aan dat ik geen 4 maar 3 nachten wil blijven, omdat ik besloten heb naar Arthur's Pass te gaan voor 1 nacht: "okay, we're still going to charge you for this night though, because you didn't cancel 24 hours in advance"... 
Nee natuurlijk niet, domme doos! Ik heb pas 20 uur geleden geboekt en heb pas nèt besloten dat ik vannacht ergens anders slaap, wat de fakk??!! Dat doen backpackers nou eenmaal, plannen maken en er weer vanaf stappen. Je runt toch n backpackers-hostel, ofniej?!! KUDT!
Een boos gezicht van deze, op een kalkoen lijkende, secretaresse maakt me duidelijk dat ik deze discussie niet ga winnen. Pissed off loop ik weg, richting de "botanical gardens", om af te koelen. 
Mooi park,  die botanical gardens, maar er loopt n groepje kut kinderen van 16 jaar oud.  Twee mokkels in deze groep besluiten te gaan vechten, en flikkeren al haren-eruit-trekkend en krabbend in de zo mooi in bloem staande bloemen, verdwijnen achter wat bomen. 
De rest vd groep staat er n beetje bij te juichen en schreeuwen, "come on cunts, bitches" en nog meer dom gescheld vullen de botanical gardens, waar ik juist probeer rustig te worden... 
Joe's irritatie-meter roodgloeiend. Kokend. Stoom uit m'n oren... klaar om de gezichtjes van die snotapen kennis te laten maken met m'n vuisten, knieën, ellebogen, voeten of andere harde voorwerpen. Bomen, ook goed. 
Ondertussen hoor ik politiesirenes en allerlei geluiden afkomstig van constructie-terreinen, waar hard gewerkt wordt om de stad weer op te bouwen na de aardbeving. 

Plan om af te koelen: FAIL

Ik besef me meer en meer dat ik geen stadmens ben. Althans niet als ik op vakantie ben. En al helemaal niet als ik opgefokt ben ;)

Ik blijf echter zitten en besluit m'n iPod op te zetten, "chill-playlist" op repeat en volume maximaal.  Draai me om en denk terug aan m'n vorige nacht in Lake Tekapo: 
Na de gebruikelijk kaartspellen wilde ik rond 2300 uur gaan slapen. Ik liep langs n advertentie:  "star-gazing, only ten bucks!" 
10 dollar, "flikker eens op" dacht ik! "Ik heb jullie niet nodig om naar de sterren te kijken".  Ik pakte m'n camera en statief, liep naar buiten. Voor het eerst gebruikte ik m'n hoofdlampje om m'n weg te verlichten naar de rand vh meer. Gelukkig was er niemand anders buiten, want ik schaamde me nog steeds voor dat hoofdlampje ;) 
Een èchte man draagt immers n grote, veel te zware, Mag-lite. Die je in geval van nood ook kunt gebruiken als slagvoorwerp, tentstok of grizzly-tandenstokert.
De nacht was fris, maar een kraakheldere hemel. Een sterrenhemel zoals ik die nog nooit had gezien, werd langzaam zichtbaar. Hoe langer ik keek, hoe meer sterren ik zag. Heel anders dan "onze" sterren. De ene brandde nog feller dan de andere, een onbeschrijflijk uitzicht. Voor een moment voelde ik me heel onbelangrijk. Eigenlijk leek niets nog belangrijk. Ik vergeet m'n tentamens die ik over 1,5 week heb. Tentamens over vakken, waarvan ik sommige colleges niet eens èèn keer gevolgd heb...
Ik verdrink in de zee van sterren. Op het kabbelende geluid van het meer na, was het stil. Slechts m'n eigen ademhaling onderbrak af en toe de stilte in m'n hoofd. Geweldig..... 
Super ervaring en ook voor t eerst m'n statief kunnen gebruiken om de sterrenhemel vast te leggen. Toch niet totaal nutteloos geweest om dat ding mee te sjouwen naar de andere kant vd wereld haha! 

En niet te vergeten; 10 dollar bespaard... BAMM :D

Joe's missie om in de "botanical gardens" van Christchurch rustig te worden: SUCCES!
Daarbij zijn geen gewonden gevallen, of mensen gekwetst. Trots op mezelf. Joe for the win haha ;)

Anyways, in Christchurch dus n trip geboekt naar de plaats Arthur's Pass, een klein en lekker rustig plekje in het midden vh eiland, tussen de bergen. Bij aankomst een kleine trekking van n uurtje gemaakt, "Devil's punchbowl falls". Mooie waterval, beetje geoefend met lange sluitertijd-foto's. 
De volgende dag wilde ik n lange trekking van 5 uur maken, over de "Avalanche peak". Dus wekkertje om 0700 uur gezet, maar helaas was t super slecht weer. Regen en totaal bewolkt, vooral rondom de bergen. Het was de trekking niet waard, aangezien ik op de top waarschijnlijk nog minder zou zien dan onderaan.
Dus terug m'n bedje in, me neergelegd bij t feit dat ik dit maar ff moest missen. De rest vd middag m'n boek uitgelezen, alweer trots op mezelf :D Ik ben namelijk niet zo'n lezer. 
Rond 1500 uur de bus terug gepakt richting Christchurch. Vroeg naar bed, morgen n belangrijke dag voor mij... 

;)

Love -X- Joe