Nelson / Abel Tasman

"My hat!"

De avond in Wellington was gezellig. Samen met Kai Carlijn en onze nieuwe vriend Giacomo (Italië) in n parkje in Wellington gezellig gekletst en gedronken.
Giacomo is een grappige Italiaanse kerel, mijn lengte, normaal postuur en warrige bruine krullen als haar. Het mooiste aan hem is zijn manier van praten; wat erg veel lijkt op Super Mario (wie kent hem niet). 

De volgende dag vroeg vertrokken naar de inter island ferry, richting het zuidereiland. Tim de begrafenisondernemert voegde zich bij ons. Een gezellige club idioten bij elkaar. Ik stond met Tim op t topdeck. Z'n hoofd zag er minder rood uit, was zelfs al n beetje aant  vervellen. Hij had n mooi verhaal voor bij m'n ochtendkoffie: 
"so Joe, when ai woke op, mi whole face wos covered in yellow puss man. It came out of teh yellow stripe of severe sunburn on mi forehead... 
Ai looked it op on Google, it's like a serum teh body makes, to heal itself. Fok yeah man!!" 
Ik bedankte Tim voor z'n mooie omscrhijving, was blij dat ik niet aan t eten was en dat ik weer wat geleerd had ;)

Na z'n mooie verhaal kwam er n flinke rukwind, welke t petje van Tim van z'n hoofd blies. "fok, there goes mi hat..." 
Het was geen mooie pet. Nee, het was t soort petje dat je ergens gratis bij krijgt. Het soort petje, dat je krijgt, maar niemand eigenlijk ooit zal dragen. Omdat t goedkope en vooral lelijke troep is, wat maar al te graag wordt uitgedeeld door promoteams. Maar Tim droeg zn petje wel. 
Nu niet meer.... :D !!

Na n 3 uur durende tocht kwamen we aan in Picton. We Iiepen over n laagste dek vh schip af. Opeens hoor ik Tim iets roepen en zie hem rennen, of n soort vreemd loopje wat door moest gaan als rennen, richting n oranje verkeerspion die op t dek staat. Ik zie dat t stomme petje, wat eerder afgewaaid was, op de pion lag. Ik zie Tim omdraaien, z'n ene hand met t petje hoog in de lucht zwaaiend. Hij kijkt als n kind dat net t laatste paasei in de tuin heeft gevonden en ik hoor hem schreeuwen:"Ai fokkin' luv New Zielan'!!" 
Tim, jij ontzettende karikatuur van jezelf, je bent geniaal :D !!

Terwijl we op de bus wachtte, voegde zich n gozer bij ons. Het was alweer lang geleden, dat ik werd vereerd met t gezelschap van n vreemd/irritant mensch. (Oké, Tim is vreemd, maar ik mag hem wel ;))

Hoog tijd dus voor een dergelijk figuur; Robin maakt zijn intrede. 
Een jonge snotneus van 18, n kop kleiner dan dat ik ben. Halflang zwart haar, wat n beetje als n vieze dweil over z'n gezicht heen hangt. Bleke huid, rode wangetjes alsof hij op de wc zit te poepen. 
Kai is ook 18, maar zoals ik al eerder zei wel gespierd. Robin daarentegen, niet. Totaal niet. Anti-gespierd, als dat al bestaat. Een lopende pudding is n passende omschrijving, smaakloze blanke pudding welteverstaan.
Nu hoef je voor mij geen superman te zijn, maar Robin presteerde het om binnen 1 uur de meeste domme onzin tegen me uit te kramen: 

- In zijn belevingswereld doet hij namelijk al 4 jaar jiu-jitsu. Hij zou mij met gemak 2 meter ver kunnen werpen met een of andere knakworst-worp. 
- lulde graag over hoe hoog hij kon schoppen, maar toen ik vroeg om n demonstratie, scheurde hij bijna z'n lies op 3 plaatsen, terwijl hij met moeite z'n eigen schouderhoogte haalde
- dat ik niks meer zou voorstellen, als hij z'n maat 43 tussen m'n benen zou plaatsen.

Beste kijkbuiskinderen, u zult begrijpen dat t uiterlijk van Robin en zijn sterke verhalen niet echt stroken. Dat dit mij lichtelijke irriteert, zacht uitgedrukt is.
Mààr ik heb geleerd van m'n vorige verhalen en jullie reacties/mails. Ik dacht, laat ik hem nu niet gelijk met de grond gelijk maken: "geef t ventje n kans" 

Dus we kwamen aan in ons hostel, Paradiso backpackers in t plaatsje Nelson. Wat trouwens echt n paradijsje voor backpackers is. Super mooi hostel, n 4-persoons kamer. Zwembad, hangmatten, grote keuken, gratis ontbijt en avond-soep en n overall relaxte sfeer!

Ik besloot om te gaan sporten. Training met simpele oefeningen, welke ik thuis ook doe. Denk aan pushups, pullups, squats en burpees (Google). 
Dè kans voor Robin om zich te bewijzen. Kai en Carlijn gingen ook mee, maar zij hebben al 2 keer eerder met me meegedaan. Tim ging voor t eerst mee.

Tijdens de training begon t al: Robin moest op z'n knieën opdrukken.. :S Optrekken kon hij max 2 keer. Squats waren ook niet z'n sterkste punt, om over de andere oefening maar te zwijgen. 
Dit terwijl Kai, Carlijn en zelfs slungelige Tim de begrafenisondernemert de oefeningen volhielden of op z'n minst bezig bleven. 
Vanzelfsprekend haalde Robin alle mogelijk kudt-excuusjes uit de slappelingen-trukendoos: 
- "oh man, vroeger deed ik dit ook altijd, maar het is lang geleden" 
- "vroeger ging t veel beter" 
- "Ik moet n beetje opletten, heb n oude blessure"
- " Ik ben andere oefeningen gewend" 
- "Deze oefeningen zijn niet goed voor mij lichaam" 
- " Ik stop even, heb n droge keel"

Ondanks t hoogst irritante ge-zever-zak van vrind Robin ben ik hem toch blijven aanmoedigen. Na 15 minuten besloot Robin om weg te gaan?!!! "ik ga wel even hardlopen, beter voor me". (wat hij overigens ook maar 10 min volhield)
Wat n slappe zak, bahh bahh. Dat is dan de "jeugd van tegenwoordig", grote mond maar 0,0 geloofwaardigheid. 
Allicht doet het me goed dat ik Robin goed ingeschat had, als slap aftreksel van zichzelf. Robin, "t ruggegraatloze weekdier".  Je hebt je bijnaam meer dan verdiend :D

T Zuider eiland ziet er best anders uit dan t noorder eiland. Veel meer natuur en er woont maar 25 procent vd gehele nieuw Zeelandse bevolking op dit eiland.
De volgende dag stond de Abel Tasman op t programma. Helaas heef Robin de nare eigenschap zich erg op te dringen, te blijven plakken. Als n sticker. Niet eens een mooie sticker. En eentje met teveel plak, waardoor hij moeilijk te verwijderen is en als t eenmaal is gelukt, er toch n vervelend stukje plak achter blijft. Robin liep dus met ons mee/achter ons aan tijdens de hike.
Gelukkig weinig last van hem gehad, denk dat ik genoeg signalen heb afgegeven, want hij laat mij met rust ;)
De Abel Tasman was fysiek veel minder zwaar. Verder hebben we van 10:00 tot 16:00 lekker rondgelopen, door wat bergen heen en langs de kust, wat af en toe hele mooie uitzichten gaf. Wat weten en drinken mee, het was eigenlijk gewoon n super mooie wandeling/picknick.

Het voorhoofd van Tim heeft trouwens t volgende stadium bereikt. Vervelling. Niet zomaar vervelling, maar dikke vette schilfers. Z'n voorhoofd ziet eruit als n opgedroogd stuk aarde, wat helemaal aan het openbarsten is. Het lijken wel soort van schubben. M'n eerste reactie was om de schilfers eraf te trekken, helaas was Tim het daar niet mee eens ;)

We waren net op tijd terug voor de free evening-soup van 18:00 uur. Eenmaal in m'n kommetje geschept, zag t eruit alsof t al n keer gegeten was, maar het is gratis dus ik mag niet zeiken :D

Morgen nog n dagje in Nelson, waarna we verder via de westkust naar beneden reizen richting Greymouth. Zometeen ff gezellie koken, afscheid nemen van onze Italiaanse vriend die helaas morgen al verder reist. 

Hoop dat alles oké is in NL, take care!!

Love -X- Joe