Diving Poor Knight Islands

"Poor Joe diving"

In onze stop in Whangarei (fang-ga-rij) op maandag ben ik vergeten te vertellen dat we n andere NL'er hebben ontmoet. 
Best bijzonder, aangezien Whangarei een redelijk uitgestorven butt-dorp is. Toeristen komen er alleen maar, om net als wij, te slapen en te gaan duiken de volgende dag.

Tijdens n speurtocht naar wifi, wat hiero zeer zeldzaam is, belandden Carlijn en ik in n koffieshop. Terwijl ik, op aanraden van Carlijn, ook n ijskoffie/latte met extra espresso shot bestelde, hoorde ik vanuit n hoekje een jongen vragen:" oh...!! Zijn jullie Nederlanders!"
In z'n stem hoorde ik een soort van opluchting en wanhoop. We draaiden om en raakten in de praat. Hij had Barend en m'n NL vlag op m'n backpack gezien, zodoende wist hij dat we NL waren (Barend for the win!!) 
 Na n kort gesprek met Erwin, bleek hij 4,5 maand vast te zitten in dit dorp, voor stage van z'n opleiding. Zoals ik al eerder zei, komen in dit dorp bijna geen toeristen, laat staan NL'ers. Arme Erwin, alleen met de locals aldaar... 
Tijdens t gesprek nam ik n slok van m'n ijskoffie.. GADVER!! Ik had letterlijk n glas met ijsklontjes en koude koffie, niks meer en niks minder. Suiker erin flikkeren had geen zin, want die shit lost tuurlijk niet op. Bedankt Carlijn, was m'n 5 dollar wel waard... (Carlijn, als je dit leest: ik haat jou) 
Na t avondeten met Erwin,  vertelden we dat we na t duiken zsm terug gingen naar Auckland, gevolgd door zijn reactie:" oh... Dus jullie zijn morgen alweer weg", de teleurstelling was te horen in z'n stem. 
Eenzame Erwin, you will be remembered..... (LOL!!!, Erwin als je dit leest: sorry, zon... ;))

De nacht in ons "grand establishment" (vorige blog kleurrijk omschreven) was wel oke en de volgende ochtend vertrokken we om 0700 uur richting Tutukaka (whats in a name?!) Hier was de duikschool, waarmee we richting de "Poor Knight Islands" vertrokken, 23 km varen. 

Op de boot was een kleine verzameling josti's aanwezig. Ik zal beginnen met t koppel reuzenbaby en t kleine chineesje. 
Reuzenbaby was zó wit, dat ik nog liever recht in de zon keek dan naar hem. Hij was voorzien van twee stuks slasaus-benen, blubberbuik, en een expressieloze puddingbek met 3-dubbele onderkin. Maar zijn naam had hij vooral te danken aan z'n hoofddeksel: n rond hoedje met zo'n slappe rand en een kin-koordje (die ook daadwerkelijk onder z'n 3-dubbele kin vast zat), een soort hoedje wat schattige baby's dragen aan t strand.
Naast hem zat n Chineesje, redelijk normale kleding en vanzelfsprekend erg klein. Een heerlijk contrast met reuzenbaby. Tijdens de rit naar de eilanden, vond t chineesje t nodig om te kotsen. Ik zat te pitten, maar Carlijn zag dit. Ik bedankte Carlijn voor deze info, want m'n hart vulde zich met allerlei vrolijke en gelukkige gevoelens, helemaal toen ik hoorde dat t zakje lekte en de druppeltjes loempia-kots over haar broek heen druppelde LOL!!! 
Reuzenbaby gooide t lekkende zakje weg, ik had het mooi gevonden als hij was uitgegeleden en t zakje kots over zich heen had gekregen. Maar helaas, het mocht niet zo zijn ;) De rest vd rit ging reuzenbaby naast z'n chinese metgezel zitten, als n slappe vaatdoek, gewapend met een rol plee-papier. 

Het tweede stelletje: de vegetarische chick en t badpak-model. 
Vegetarische chick was n mooi stereotyp: geen nagellak, geiten wollen sokken,  stomme zonnebril en woestijnkak-kleurige bandana op d'r hoofd. Onder de bandana stak wat stro uit, wat door moest gaan als haar haren. 
Tijdens t aantrekken van z'n wetsuit, verdiende haar medemensch zijn naam "badpak-model". Ten eerste had hij een totale ongezonde indruk: erg mager, ingevallen gezicht, reuzenbaby-witte gehavende huid, vies sikje rondom z'n uitgedroogde lippen, reetloos en een stom kapsel :P
Hij liep daarbij ook nog eens rond te paraderen in een akelig strak speedo-slipje... FAKK!! deze kroop steeds in z'n naad en accentueerde z'n pakketje aan de voorzijde iets tèveel naar mijn mening. Maar ons model vond het niet nodig om voor/tijdens/na t duiken iets over dit smerige broekje aan te trekken. Zodoende, badpak-model, de bederver van ieders eetlust.

Manwijf;
Manwijf was n jonge gozer, magertjes. Halflang blond haar, wat net iets te vrouwelijk over z'n fijne gezicht hing. Gekleed in n blousje en skinny jeans (gast, je gaat duiken, what the fak?!). Z'n pols voorzien van n gouden horloge en op iedere pols n tattoo: een grote sleutel op de ene, een hamerhaai op de ander. Ja inderdaad, een hamerhaai... Duss... 
Tussen t duiken door werden meer tattoos zichtbaar: een ghostbuster-spookje op z'n voet, en wat tekst op de andere voet. 
Begrijp me niet verkeerd, tattoos vind ik oké, maar deze waren echt te vreemd en zagen eruit alsof hij ze zelf had gezet. 
Tijdens t duiken spartelde hij zo wild om zich heen, alsof hij van iedere vis schrok,  dat je op moest letten om geen flipper recht in je bek te krijgen.
Manwijf, raar gekleed mannetje en nog vreemdere tattoos, vrouwelijk loopje, raar "vintage" bordeaux-rood zwembroekje en zenuwachtige trekjes onder water: ik ben blij dat je mij onder water niet K.O. hebt geschupt.

Na n uur josti-kijken op de boot, kwamen we aan bij de eilanden. Op de boot was alles super geregeld, ook qua materiaal. Onze eerste stek was "middle arch", Tweede stek "Trevors rock". Hoe ik t duiken vond, als ik heel eerlijk ben, heb ik in n brief aan Jacques gezet:

"beste Jacques Cousteau, 

deze eilanden behoren tot jouw top 5 vd wereld. Ik weet niet waar jij allemaal gedoken hebt, jij ouwe tobberdt,  maar WAT DE FAKK?! Ik krijg 175 euro van jou JONGUH!!

Houdoe"

serieus, t duiken was wel oké maar ik heb veel, VEEL, mooier gezien. Misschien ben ik verwend (Egypte, Bonaire, Curacao, Bali, Gilli's en niet te vergeten t Engelenmeer in Nederland), maar deze duik was niks bijzonders. Geen grote vissen, mooi koraal of verschillende kleurtjes. En t was koud!! Ik ben gewend te duiken in n shorty, maar hiero kreeg ik n 9mm volledig pak aan, en t was nóg koud. 
Wat wel relaxed was, was dat er ipv koraal overal soort van onderwater planten waren en geen giftige/gevaarlijk beesten. Je mocht dus als n wilde kleuter door die shit plantjes zwemmen, lekker wild en overal aan zitten. Dit deed ik dus ook, al was t maar uit pure frustratie. Geen angst om n stukje koraal van 3cm af te breken, wat weer 33 jaar duurt om terug aan te groeien. 
Zelfs een of andere domme doos, die Carlijn al 4 keer in d'r face had getrapt en na 27 min al haar tank leeg had gezogen, kon niks slopen daar beneden.  Stomme kut onderwater planten for the win!! :D 

Op de boot liep n gozer stage uit NL (Breda; Brabant EUUHJJ!): Matthijs, jij hebt n chille stage!! 
Anyways, na t duiken zsm terug, via Tutukaka naar Whangarei. Allicht was nòg n nacht overnachten in Whangarei, aka het dorp waar je niet dood geboren wilt worden (n mooie uitspraak van Kai, die nu bij ons in de bus zit), GEEN OPTIE. Dus met de lijnbus terug richting Auckland.

Na n nachtje in Auckland, met de bus richting Rotorua. Onderweg konden we bij Thames kiezen om n tour te doen door "the Shire", dorp van die kleine stink hobbits uit Lord of the Rings. Die tour kostte echter 88 dollar, bullshit ofniej?! Ik, als arme backpacker, heb er dus maar voor gekozen om t niet te doen. 

Dus door in de bus naar Rotorua, de stad waar n zwavellucht hangt, rotte eieren dus... En daar is geen woord van gelogen, LUFT!!

Till next time, Love -X- Joe